Porozmawiajmy o cechach ery dominacji fiskalnej. Miesiąc temu pisałem o tym z perspektywy ekspansji fiskalnej 2.0, analizując przemysł, rynek i przyszłe tendencje. Ostatnio coraz więcej instytucji zaczyna mówić o wejściu w erę dominacji fiskalnej. Jakie są cechy tej ery dominacji fiskalnej: 1. Najważniejsze jest to, że nie koncentrujemy się już na cięciu wydatków, lecz priorytetowo traktujemy silny wzrost gospodarczy jako sposób na zmniejszenie wskaźnika deficytu. Jak powiedział Bessenet w czerwcu: „Kluczowe jest, aby tempo wzrostu gospodarczego było szybsze niż tempo wzrostu zadłużenia. Jeśli zmienimy trajektorię wzrostu kraju i gospodarki, możemy ustabilizować finanse publiczne i poprzez wzrost rozwiązać problem zadłużenia”. 2. Mały rząd przekształca się w duży rząd, a finanse głęboko ingerują w gospodarkę przemysłową. Ostatnie inicjatywy Trumpa, takie jak ustawa o wielkiej piękności, krajowy plan działania AI oraz ustawa o stablecoinach, są tego przykładem, tworząc politykę gospodarczą zintegrowaną z finansami. 3. Poprzez stymulację fiskalną wzrostu gospodarczego, z pewnością zwiększy się również skala zadłużenia, które stanie się największym ograniczeniem ery ekspansji fiskalnej. W tym kontekście duży rząd będzie dążył do dwóch rzeczy: po pierwsze, do maksymalizacji dochodów podatkowych; z tej perspektywy cła, opodatkowanie eksportu chipów, karty złote dla imigrantów itp. mają na celu zwiększenie dochodów podatkowych, aby zmniejszyć lukę deficytową; po drugie, do nieustannego obniżania stóp procentowych, co korzystnie wpłynie na zmniejszenie kosztów obsługi długu oraz zwiększenie konkurencyjności eksportu. 4. W obliczu ograniczeń zadłużenia, „strażnicy obligacji” czasami ostrzegają rząd, co prowadzi do wstrząsów i turbulencji na rynku. Oczywiście rynek będzie obserwować, czy rzeczywiście można pobudzić wzrost gospodarczy oraz czy tempo wzrostu gospodarki przewyższa tempo wzrostu deficytu. Jeśli tak, ludzie uwierzą w tę logikę; jeśli nie, zagłosują nogami. 5. W erze dominacji fiskalnej kluczowe jest, czy gospodarka może się rozwinąć, a następnie kontrolować ryzyko przegrzania, co pozwoli osiągnąć względną równowagę. Niezależność banku centralnego zawsze będzie tematem dyskusji, ale osobiście uważam, że liczy się ostateczny efekt. Jeśli uda się osiągnąć wzrost gospodarczy, zmniejszyć deficyt i sprawić, że tempo wzrostu gospodarki przewyższy wskaźnik deficytu, to prawdopodobnie nikt nie zwróci uwagi na to, czy bank centralny jest niezależny (oczywiście nie oznacza to, że bank centralny ma być całkowicie marionetką, ale pewna współpraca byłaby mile widziana). 6. Jak wspomniano w poprzednim wpisie o ekspansji fiskalnej 2.0, logika średnio- i długoterminowa jest solidna, ale w krótkim okresie mogą wystąpić niewielkie ryzyka. Te niewielkie ryzyka mogą pochodzić z ceł (to ryzyko powinno być już rozwiązane), możliwej inflacji (obecnie doświadczamy jej symptomów, które muszą zostać potwierdzone jako jednorazowe) oraz demonstracji „strażników obligacji” (nadmierne zadłużenie w celu uzupełnienia płynności niesie ze sobą potencjalne ryzyko, chociaż ten wstrząs powinien być znacznie mniejszy niż w tym samym okresie w 2023 roku).