mijn gewaagde mening (of is het dat) is dat de meeste menselijke intelligentie meer werkt als epicycli dan als de heliocentrische theorie. Dus, een hoop empirische benaderingen die bovenop elkaar zijn gestapeld en die vaag bepaalde aspecten van de realiteit modelleren, maar snel divergeren zodra je buiten die grondobservaties beweegt, in tijd of in conceptuele gelijkenis. Dat gezegd hebbende, er is een gevoel dat bepaalde velden (meestal technische) "analytisch" zijn in een abstracte zin, dat wil zeggen dat de realiteitsmodellering in het veld sterk te reduceren is tot eenvoudigere representaties. Dus dingen zoals natuurkunde bijvoorbeeld--de modellering is zeer precies en we hebben het dat het vrijwel in alle realiteit convergeert, behalve in extreme situaties zoals het centrum van zwarte gaten, het vroege universum, dat soort dingen. En mensen uit die velden hebben de neiging om dit gevoel te hebben dat dit ook waar is voor de andere velden, dat intelligentie het vermogen is om die super schone oplossing te vinden die altijd werkt, waar je altijd "in-distributie" bent. Maar misschien is het buiten specifieke analytische velden eigenlijk niet mogelijk om dat soort oplossing te vinden, en het beste wat je kunt doen is een hoop benaderingen stapelen die passen bij observaties. Ik denk dat het niet accepteren daarvan en toch proberen een schone oplossing te vinden je doet belanden in totaliserende geloofssystemen. "mensen zijn van nature slecht", "het is allemaal vanwege [een bepaalde groep]", "we moeten van geld af", "de [dieet] is de enige die werkt", enzovoort. Om duidelijk te zijn, je kunt ook in die totaliserende overtuigingen vallen door een domme klootzak te zijn. Ik denk dat ik wil zeggen dat echt goed zijn in wiskunde, natuurkunde, coderen, of wat dan ook je niet beschermt tegen het zijn van een domme klootzak op andere gebieden.