Terug naar native assets en waarom ik denk dat ze zo'n doorbraak zijn. Aangezien je nu meer weet over mijn trader arc (tweet bijgevoegd), hier is het verhaal van de allereerste keer dat ik on-chain ging. Een paar jaar geleden voelde on-chain gaan compleet anders aan dan vandaag. Niet omdat de UX vandaag beter is geworden, maar omdat er toen totaal geen bewustzijn was van wat je eigenlijk deed. Het was 2021, het hoogtepunt van de dog-coin meta. Als je vroeg erbij wilde zijn, moest je ze on-chain kopen voordat ze op de exchanges kwamen. Dus daar was ik, proberen deze Akita Inu coin op Uniswap te bemachtigen. Ik was een totale noob met zelfbewaring, gas fees, alles. Het voelde als uit een vliegtuig springen zonder parachute. Ik zette een Binance wallet op, stuurde wat fondsen over, vond de coin en ging voor een swap van $50. Ik drukte op "swap" en mijn wallet kwam met een cryptisch hex-bericht. Natuurlijk las ik het niet, ik klikte gewoon op goedkeuren. Het volgende wat ik weet, had ik ~$40 aan fees uitgegeven. En niet eens om de coin te kopen, maar alleen om "de pair goed te keuren." Tachtig procent van mijn budget, weg. Toen ik eindelijk weer probeerde te swappen, was de fee gestegen naar $60, veel meer dan ik zelfs wilde inleggen. Ik gaf het op. De volgende dag deed Akita een 200x, $10K winst als ik had kunnen kopen wat ik van plan was. Ik miste het, niet omdat ik verkeerd koos, maar vanwege goedkeuringen en insane fees. Hier is het punt: op de EVM is elke ERC-20 gewoon een contract dat zich voordoet als een coin. Je kunt het niet gebruiken totdat je dat contract goedkeurt, wat je gas kost voordat je het asset überhaupt aanraakt. Op Fuel hebben we geleerd van dit gebroken ontwerp. Elk asset (shitcoin, stablecoin, vertrouwde coin, zelfs NFT's) is native. Geen contracten die zich als tokens voordoen, geen goedkeuringsbelasting. Als Akita op Fuel was gelanceerd, had ik een fractie van een cent aan fees betaald, en helemaal geen goedkeuringen. Misschien was het zelfs nog hoger gegaan vanwege dat.