De reden dat ik dit vraag heeft te maken met iets dat PDCAAS wordt genoemd—de Protein Digestibility Corrected Amino Acid Score. Dit is een weinig bekend maar belangrijk onderdeel van voedingsetikettering in de Verenigde Staten, vooral als je bewust met voeding bezig bent. De % Dagelijkse Waarde (%DV) die je op voedingsetiketten ziet, vertelt je de eiwitinhoud in grammen uit de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid van 50 gram. Simpel genoeg, toch? Het is simpel in theorie, maar de realiteit is dat de %DV wordt beoordeeld op basis van de biologische beschikbaarheid van het eiwit. Dit betekent dat als iets 30 gram eiwit zegt, het in werkelijkheid misschien maar 20 gram bio-beschikbaar heeft. Als het een eiwitbron van hoge kwaliteit is, dan zijn die 30 gram eiwit 60% van de aanbevolen waarde, maar als het van lage kwaliteit is, en dus niet erg bio-beschikbaar, zal het een kleiner percentage zijn. Om te begrijpen hoe dit wordt berekend, moeten we kijken naar de Code of Federal Regulations. Als je wilt volgen, ga dan naar 21 CFR 101.9(c)(7)(ii). Het staat als volgt: "De 'gecorrigeerde hoeveelheid eiwit (gram) per portie' voor voedingsmiddelen die zijn gepresenteerd of geclaimd voor volwassenen en kinderen van 1 jaar of ouder is gelijk aan de werkelijke hoeveelheid eiwit (gram) per portie vermenigvuldigd met de aminozuurscore gecorrigeerd voor eiwitverteerbaarheid. Als de gecorrigeerde score boven 1,00 is, dan moet deze op 1,00 worden ingesteld." De methode voor het bepalen van deze eiwitbio-beschikbaarheidsmaat is gedetailleerd in het "Rapport van de Gezamenlijke FAO/WHO Expertconsultatie over Eiwitkwaliteitsbeoordeling" en de biologische beschikbaarheid is geschaald ten opzichte van caseïne-eiwit. Helaas zijn bedrijven niet verplicht om de %DV te vermelden, zelfs als ze de eiwitinhoud moeten vermelden—zoals beoordeeld door stikstofanalyse—als het product niet claimt "hoog eiwit" te zijn of niet is gemarket voor zuigelingen of kinderen van 1-3 jaar. Dus, oké, waarom vraag ik om de %DV? Waarom kan ik niet gewoon de opgegeven grammen eiwit gebruiken? Ik vraag om de %DV omdat deze niet op het product staat—een serieuze rode vlag—en ik kan de grammen eiwit die op het label staan niet gebruiken, omdat ik niet weet hoe hoogwaardig het eiwit in het product is. Neem Beyond Meat als voorbeeld. Beyond Meat 3.0 had hoogwaardig eiwit: een portie van 20g was 40% van de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid en een portie van 40g was 80%. Simpel genoeg! Maar Beyond Meat 4.0 is slechter. Waar 21g eiwit 42% van de Dagelijkse Waarde zou moeten zijn, is het in plaats daarvan 34%, en die 34% is afgerond—42 gram van het eiwit in Beyond Meat 4.0 is in werkelijkheid slechts 67% van de Dagelijkse Waarde, omdat het eiwit niet van hoge kwaliteit is! Nu zou het duidelijk moeten zijn waarom ik vraag. Tonnen bedrijven hypen hun producten als hoog-eiwit, terwijl de realiteit is dat het eiwit in hun producten niet van hoge kwaliteit is en de biologische beschikbaarheid slecht kan zijn. Ik wil weten, en klanten verdienen te weten, hoe de eiwitkwaliteit is in elk product dat ze gepresenteerd krijgen. Als deze dertig gram eiwit in een heerlijke sprankelende water niet van hoge kwaliteit is, dan ben ik veel minder blij met dit product dan ik anders zou zijn. Maar zelfs als ik uiteindelijk ongelukkig ben over het product, vind ik dat ik nog steeds het recht heb om de waarheid te weten. Bronnen: P.S. De 50 gram eiwit is voor volwassenen en kinderen van vier jaar en ouder. Het is 11 gram voor zuigelingen tot twaalf maanden, 13 gram voor kinderen van 1-3 jaar, en 71 gram voor zwangere en lacterende moeders.