Pingwiny arktyczne mogą rosnąć o kilka centymetrów rocznie, wznosząc się w formę wzgórza z rdzeniem lodowym, zanim ostatecznie się zawalą, pozostawiając za sobą idealnie okrągłą bliznę w tundrze.

W bardzo zimnych regionach ziemia może zacząć zamarzać od powierzchni w dół, często najpierw pod kamieniami, które tracą ciepło szybciej niż odsłonięta gleba. To nierównomierne chłodzenie powoduje, że woda tuż pod powierzchnią zamarza wcześniej w niektórych miejscach niż w innych, tworząc kieszenie rozszerzającego się lodu wewnątrz wiecznej zmarzliny. ❄️ Gdy ten lód się formuje, otaczająca go zamarznięta ziemia uniemożliwia mu rozszerzanie się na boki, więc ciśnienie zmusza ziemię do unoszenia się w górę. Proces ten trwa, gdy więcej wód gruntowych jest przyciąganych z głębszych, niezamarzniętych warstw, zamarzając, gdy spotyka się z zimniejszą ziemią powyżej i dodając do rosnącego rdzenia lodowego. Z biegiem czasu to ciśnienie w górę buduje pingo: kopiec z rdzeniem lodowym, który może rosnąć o kilka centymetrów rocznie i ostatecznie przekroczyć 70 metrów wysokości. Z góry może wyglądać jak małe, odosobnione wzgórze, ale w rzeczywistości jest prawie całkowicie z lodu pod cienką warstwą gleby i roślinności. 🌍 Pingos nie trwają wiecznie. Gdy rdzeń lodowy zaczyna topnieć, kopiec osłabia się i może się zawalić od wewnątrz, pozostawiając za sobą okrągłe zagłębienie znane jako blizna pingo, które naukowcy wykorzystują do śledzenia zasięgu przeszłych zlodowaceń i wiecznej zmarzliny.

Istnieją dwa główne typy pingo. Pingo zamknięte formują się w wyschniętych dnach starożytnych jezior, gdzie woda zostaje uwięziona pod zamarzniętym osadem i jest wypychana w górę w miarę zamarzania. Pingo otwarte zazwyczaj formują się na stokach, gdzie wody gruntowe mogą nadal przepływać z otaczających niezamarzniętych obszarów i zasilać rdzeń lodowy od dołu. Te dwa typy można czasami zidentyfikować na zdjęciach satelitarnych po ich kształcie i położeniu w krajobrazie. Pingo zamknięte często znajdują się w płaskich basenach, podczas gdy pingo otwarte mogą być wyrównane z zboczami wzgórz lub krawędziami dolin. 🛰️ Półwysep Tuktoyaktuk w północnej Kanadzie zawiera jedną z najwyższych koncentracji aktywnych pingów na świecie. Niektóre nadal rosną, podczas gdy inne już się zawaliły, pozostawiając ciemne okrągłe blizny, które oznaczają pozostałości starożytnego lodu pod tundrą. 🧊