Często obserwuję, jak ludzie na Zachodzie mówią o „zakończeniu okupacji”. Uważają, że prosimy Izrael o opuszczenie Zachodniego Brzegu; takich miejsc jak Hebron, Ramallah, Nablus, Betlejem czy Jenin, abyśmy mogli żyć swobodnie w naszym własnym kraju obok nich. Dla nich brzmi to sprawiedliwie, pokojowo i rozsądnie. Ale oto prawda, której nie rozumieją: Kiedy większość Palestyńczyków mówi o „okupacji”, nie mówi o 1967 roku. Mówią o 1948 roku. Mają na myśli Tel Awiw, Hajfę, Jaffę, Be’er Szewę, Akko, Lod, Aszdod. Każdą część Izraela. Dla wielu fraza „zakończyć okupację” nie oznacza zakończenia kontroli nad terytoriami. Oznacza zakończenie istnienia Izraela jako całości. I to właśnie dlatego pokój nigdy nie posuwa się naprzód. Nie można budować pokoju, gdy twoim celem jest wymazanie sąsiada.

Jego imię to Munir Hammad Salam Al-Ayyadi, czarny Palestyńczyk. Hamas oskarżył go o handel narkotykami, ale jego prawdziwym „przestępstwem” było to: podziękował Trumpowi i Netanyahu za pomoc żywnościową od @GHFUpdates, która pomogła nakarmić jego rodzinę. Za to spadł na jego stopę ciężki kamień, a potem bito tę samą stopę kijem, podczas gdy on krzyczał z bólu. Dzielę się tym wideo, ponieważ świat musi zobaczyć, co Hamas robi Palestyńczykom, którzy ośmielają się myśleć inaczej. A jednak… cisza. Cisza od tych, którzy twierdzą, że stoją za „sprawiedliwością”. Cisza od zachodnich aktywistów, celebrytów, głosów „Black Lives Matter”, które wybuchają oburzeniem - ale tylko wtedy, gdy historia pasuje do ich narracji. Gdyby to wydarzyło się gdzie indziej, byłyby hashtagi, protesty i przemówienia. Ale ponieważ nie służy to „właściwej” historii, odwracają wzrok. Co się stało z waszymi wartościami, gdy prawda nie pasuje do waszej narracji?

Nie jestem ramką wideo. Jestem życiem. Mam imię. Miałem ludzi, którzy mnie kochali i życie pełne małych, zwyczajnych rzeczy: filiżanka kawy, której nigdy nie dokończyłem, żart, który opowiedziałem mojemu bratu, ulica, którą codziennie przechodziłem. Zostałem zaciągnięty na kolana z rękami związanymi za plecami, plecami do mężczyzn, którzy postanowili, że mają prawo mnie zabić. Stali nad nami i strzelali do nas publicznie, aby wysłać wiadomość. Sprzeciwiałem się okrucieństwu, które zabrało tak wiele z naszych sąsiedztw; mówiłem, gdy myślałem, że inna droga może uratować więcej żyć, a nie mniej. Za to teraz nie żyję, ale moja prośba jest prosta: nie pozwólcie, aby moja śmierć stała się zwycięstwem dla morderstwa. Ta egzekucja nie wyleczy niczego. Tylko pomnoży cierpienie: matki, które nie będą spać, dzieci, które będą nosić strach, społeczności, które przez to będą mniej ludzkie. Do tych, którzy wiwatowali lub usprawiedliwiali ten czyn: zapytajcie siebie, co zyskaliście. Władza zdobyta przez terror jest pustą rzeczą. Do tych, którzy mogą działać: dziennikarze, aktywiści, przyjaciele, ktokolwiek z głosem - opowiedzcie moją historię. Wezwijcie do śledztw, do odpowiedzialności i do ochrony cywilów. Do świata: to nie jest wewnętrzna sprawa, którą można zignorować; to ludzkie życie zakończone przed kamerą, a to wymaga potępienia. Pamiętajcie o mnie. Mówcie moje imię. Potępiajcie zabójstwo. Żądajcie, aby ci, którzy rządzą przez strach, zostali pociągnięci do odpowiedzialności.