De ACA introduceerde de medical loss ratio (MLR) vereiste voor de individuele, kleine groep en grote groep markten met als stated doel de waarde en betaalbaarheid van gezondheidsverzekeringsvoordelen te verbeteren door de winstmarges en administratieve kosten van verzekeraars te plafonneren. De vereiste verplicht verzekeraars om een groot percentage van de premie-inkomsten aan medische diensten uit te geven—80 procent voor individuele en kleine groepsplannen, en 85 procent voor grote groepsplannen—waardoor de administratieve kosten en winsten beperkt worden tot de resterende 15–20 procent. Na meer dan een decennium is er weinig bewijs dat de MLR-vereiste de betaalbaarheid van premies heeft bevorderd of de winsten van verzekeraars heeft beperkt zoals bedoeld; in plaats daarvan drijft de MLR hogere premies en hogere uitgaven voor medische zorg en presenteert het andere onbedoelde gevolgen die aandacht vereisen. De Onbedoelde Gevolgen Van De MLR Vereiste: 1. Drijft Premie-inflatie 2. Stimuleert Verzekeraar Consolidatie 3. Afschrikken Van Innovatieve En Betaalbare Plannen De MLR-vereiste is goed bedoeld, maar het kosten-plus ontwerp is gebrekkig. Door de overhead en winstmarges van verzekeraars te plafonneren zonder de structurele oorzaken van onbetaalbare gezondheidszorg aan te pakken, stimuleert de vereiste onbedoeld verzekeraars om horizontale en verticale integratie te prioriteren boven kostenbeheersing en innovatie. Deze dynamiek compromitteert de kwaliteit van plannen, vermindert de keuzes van deelnemers voor betaalbare plannen en verhoogt de belastingdruk voor de belastingbetaler. Waardeer mijn co-auteurs: @RandyPate15 @SunjayLetchuman, Elizabeth Plummer, Xiaoxi Zhao, Joshua Brooker, & Lynn Lewis. @JHUCarey @JohnsHopkinsSPH @BSPH_HPM @Health_Affairs Forefront link: