Dit is WILD. Tesla heeft zojuist Optimus laten rennen. Niet de stijve, vooraf geprogrammeerde bewegingen die we eerder hebben gezien, maar daadwerkelijk rennen met gecoördineerde benen en echte looppatronen. Rennen is fundamenteel moeilijker dan lopen omdat de robot het contact met de grond verliest en in de lucht balans moet houden terwijl hij de energie-output controleert. Als ze zich op hun gemak voelen om dit publiekelijk te tonen, dan is hun motorische controle en AI-training aanzienlijk verbeterd. Dit is belangrijk omdat een humanoïde die kan rennen en zich door dynamische omgevingen kan bewegen, niet meer beperkt is tot fabrieksvloeren. Je hebt het over echt inzetpotentieel in magazijnen, bouwplaatsen en servicewerk, plaatsen die zijn ontworpen voor menselijke lichamen. Dat is wanneer de economische eenheden en het schaalpotentieel daadwerkelijk levensvatbaar worden. Tesla is de enige speler die hier in een goede positie staat om te winnen. Ze bezitten de verticale stack, eigen AI, sensorgegevens van miljoenen voertuigen die terugkomen in de training, hun eigen chips en productie die daadwerkelijk opschaalt. Boston Dynamics en Figure AI hebben misschien betere algoritmes op papier, maar ze hebben geen vliegwiel of de mogelijkheid om duizenden eenheden kosteneffectief te produceren. Tesla heeft de toeleveringsketen voor complexiteit en massaproductie al opgebouwd. De meeste van de markt ziet Optimus nog steeds als materiaal voor een wetenschapsbeurs in 2030, maar als ze nu casual rijdende robots demonstreren en het kostenprobleem kunnen oplossen, dan is dat een multi-honderd miljard dollar bedrijf dat in het volle zicht verborgen ligt. De echte inzet is of Tesla daadwerkelijk kan uitvoeren op productie en kosten, wat gezien hun staat van dienst met EV's plausibeler is dan mensen denken.

Dit is je ultieme gids om Palantir eindelijk te begrijpen (Bewaar dit) Stel je voor dat je bedrijf een rommel is. Je hebt één systeem voor het volgen van bestellingen, een ander voor voorraad, weer een ander voor verzending, en weer een ander voor klantinformatie. Je financiële team gebruikt spreadsheets. Je operationele team gebruikt iets totaal anders. Niemand weet echt wat er aan de hand is, omdat de informatie overal verspreid is. Palantir komt binnen en zegt: we gaan dit allemaal met elkaar verbinden. Alles komt op één plek samen. Nu, wanneer je iets moet weten, zoals hoeveel bestellingen vertraagd zijn vanwege problemen in de toeleveringsketen, hoef je niet handmatig door vijf verschillende systemen te graven en de gegevens zelf aan elkaar te knopen, het verschijnt gewoon. Dat is precies wat de grafiek je laat zien. Onderaan zie je al die losgekoppelde gegevensbronnen, databases, Excel-spreadsheets, CRM-, ERP-systemen, logistieke platforms. De taak van Palantir is om dat allemaal samen te brengen. De manier waarop ze dit doen, is door al je gegevensbronnen te nemen en ze in één verenigd systeem te trekken, een digitale tweeling genoemd, weergegeven in het midden van de grafiek als de ontologielaag. In plaats van dat elk systeem zijn eigen eiland is, creëert Palantir één universeel blauwdruk van je hele operatie. Aankopen, verzendingen, voorraad, leveranciers, bestellingen, prognoses, productie, ze zijn allemaal met elkaar verbonden. Vervolgens leggen ze AI bovenop deze verenigde basis met behulp van Amazon SageMaker, Google AI, Azure Machine Learning; deze tools maken daadwerkelijk zin van al die informatie, vinden patronen en inzichten die onzichtbaar zouden zijn als de gegevens nog steeds verspreid waren. Zodra Palantir deze ruggengraat heeft gebouwd, geven ze je drie verschillende manieren om ermee om te gaan, weergegeven bovenaan de grafiek. Analytics geeft je leiderschapsteam dashboards en rapporten. Operations laat je teams werken in schone interfaces in plaats van in te loggen op vijf verschillende systemen. Integraties laten je klanten en leveranciers alleen de informatie zien die ze nodig hebben zonder toegang te krijgen tot je hele operatie. Waarom kan niemand anders dit doen? Omdat het eigenlijk heel moeilijk is. De meeste softwarebedrijven bouwen één ding goed, Salesforce is geweldig in CRM, SAP is geweldig in ERP, maar niemand verbindt alles op dit niveau. Palantir moest experts worden in het verbinden van alles, begrijpen hoe tientallen verschillende data-architecturen werken. Belangrijker nog, wanneer je een bedrijf volledige zichtbaarheid in je operaties geeft, moet je ze vertrouwen. Palantir heeft dat vertrouwen in de loop der jaren opgebouwd door samen te werken met overheden en militaire instanties. Ze hebben de beveiligingscertificeringen en het trackrecord dat Fortune 500-bedrijven comfortabel maakt om hun meest gevoelige gegevens over te dragen. Dat is hun monopolie. Niemand anders heeft dit probleem op de schaal van Palantir opgelost. Iedereen gebruikt nog steeds losgekoppelde tools. Zodra een onderneming is aangesloten op Palantir, zijn de overstapkosten enorm, al hun workflows en integraties zijn daarop gebouwd. Dat is waarom dit een echt monopolie is op ondernemingsschaal. Palantir is de enige die de architectuur, geloofwaardigheid en expertise heeft om het volledige probleem op te lossen.

Jensen heeft de markt net verteld dat China niet langer de factor is die de NVDA-bullcase ondersteunt, het is puur upside. Hij zegt dat Nvidia al meer dan genoeg AI-vraag heeft van de grote Amerikaanse cloudspelers, soevereine AI-projecten en grote ondernemingen, en het management gelooft dat er ongeveer $500B aan Blackwell- en Rubin-inkomsten in de pijplijn zit tot 2026 zonder dat er een herstel in China nodig is. Als China op een betekenisvolle manier weer opengaat, zou dat simpelweg de cijfers verhogen waar ze al goed over voelen in plaats van het verhaal te redden. Kijk nu door die lens naar de grafiek. De omzet van Nvidia stijgt van ongeveer 5B in 2016 naar ongeveer 187B in de afgelopen twaalf maanden, dus het bedrijf is al van een grote chipfabrikant naar een AI-geldprinter gegaan voordat die halve triljoen pijplijn zelfs maar volledig zichtbaar is.