Minęło już pięć dni, odkąd ostatni raz opublikowałem coś na Twitterze, a nawet odinstalowałem X z telefonu. Powód jest taki, że ostatnio Vibe Coding od Claude'a prawie doprowadził mnie do załamania. Przez ostatnie dwa miesiące poświęciłem mu prawie cały swój czas. Niezależnie od tego, czy to projekty osobiste, czy zawodowe, jednocześnie prowadziłem maksymalnie trzy projekty, przez siedem dni, po dwanaście godzin, bez przerwy. Kiedy ktoś pytał mnie, jak mogę tak ciężko pracować, mówiłem im: Vibe Coding sprawia, że czuję się jak superbohater, kod jest zawsze pod ręką, a wydajność jest niesamowita. Ale prawda jest taka, że ta "supermoc" ma swoją cenę. Pierwszym problemem jest to, że nawet w czasie odpoczynku nie mogę uciec od tego "koszmaru" kodowania. Nawet przed snem mój umysł wciąż zmaga się z logiką kodu. Ciało i umysł zaczynają alarmować, zmęczenie narasta w sposób, którego nie da się zignorować. Drugim problemem jest to, że zbytnio polegam na Vibe Coding, myśląc, że rozwiąże wszystko. Kiedy pojawił się problem z polami na stronie danych transakcji, moją pierwszą reakcją było poproszenie Claude'a o analizę. Ale on dał mi mnóstwo fragmentów kodu, analizował przez długi czas, ale nie dotknął sedna sprawy. W końcu odłożyłem komputer i wróciłem do najprostszej metody diagnozowania — ręcznego śledzenia łańcucha wywołań front-endu, krok po kroku, aby znaleźć problem. Dopiero wtedy odkryłem, że to tylko prosty błąd konfiguracyjny. To doświadczenie uświadomiło mi, że nawet najpotężniejsze narzędzia są tylko wsparciem dla ludzi. Nie można dać się zdominować narzędziom, trzeba je opanować. Ostatecznym celem technologii jest rozwiązywanie problemów za pomocą umysłu, a nie ślepe poleganie na nich. Dlatego przez te kilka dni odinstalowałem X, odciąłem się od strumienia informacji, aby dać sobie przestrzeń na przemyślenie, odpoczynek i rozwój. Prawidłowe zrozumienie wartości i ograniczeń narzędzi, nie dać się uwięzić przez narzędzia, to klucz do bycia prawdziwie wolnym dev/researcherem.