Ostatnio widziałem wiele dyskusji na temat tego, że jeśli tworzysz coś jako NFT lub cyfrowo, powinno to wykraczać poza statyczny obraz lub standardowy JPEG, a jeśli nie, to powinno być po prostu wydrukowane i sprzedane jako fizyczne. Odkładając na bok, czy się z tym zgadzam, czy nie, uważam, że to pomija coś ważnego. Wszechstronność. Ogromną zaletą cyfrowego posiadania jest to, jak wszechstronne jest, możesz je transportować natychmiast, możesz kolekcjonować i nie być ograniczonym przez ściany czy przestrzeń do przechowywania, sztuka jest chroniona przed rozlanym winem czy przypadkowymi iskrami. Tylko dlatego, że nie tworzysz jakiegoś wysoce interaktywnego dzieła opartego na kodzie na łańcuchu, nie oznacza, że nie wykorzystujesz tej technologii. W najlepszym przypadku mógłbym zmieścić jedno z moich własnych dzieł w moim obecnym mieszkaniu, jeśli bym je wydrukował, nie chcę narzucać ograniczeń przestrzeni kolekcjonerowi. Używam tej technologii, aby skala moich prac nie stała się obciążeniem. (I co więcej, uważam, że to dość głupie mówić, że ludzie muszą zmieniać swoją metodologię lub medium tylko dlatego, że mamy nowe metody dystrybucji, autoryzacji i finansów, wyobraź sobie, że wszyscy zmieniliśmy naszą sztukę, gdy pojawiły się odciski palców lub karty kredytowe, i mówiliśmy sobie „teraz musimy tworzyć sztukę, którą można przesuwać, lub która ma małe złote chipy do skanowania, powinniśmy wszyscy upewnić się, że nasze wydruki i DNA są z tyłu…” Spójrz, z całym szacunkiem powinniśmy rozważyć i zbadać nowe możliwości, ale nie wszyscy musimy na to reagować, nie każda nowa ścieżka wymaga, abyś zbaczał z obecnej.)