Ik heb de laatste tijd eerlijke gesprekken gehoord over hoe, als je werk als een NFT mint of digitaal creëert, het verder moet gaan dan een statisch beeld of standaard jpeg, en als dat niet het geval is, het gewoon geprint en als fysiek verkocht moet worden. Afgezien van de vraag of ik het daar mee eens ben of niet, denk ik wel dat het iets belangrijks mist. Veelzijdigheid. Een groot voordeel van digitale eigendom is hoe veelzijdig het is, je kunt het onmiddellijk vervoeren, je kunt verzamelen zonder beperkt te worden door muur- of opslagruimte, de kunst is beschermd tegen gemorste wijn of onbedoelde vonken. Simpelweg omdat je geen hoog interactief stuk on-chain code-gebaseerde kunst creëert, betekent niet dat je deze technologie niet benut. In het beste geval zou ik één van mijn eigen kunstwerken in mijn huidige appartement kunnen passen als ik het zou uitprinten, ik wil de beperkingen van ruimte niet opleggen aan een verzamelaar. Ik gebruik deze technologie zodat de schaal van mijn werken geen last wordt. (En wat nog meer is, ik vind het behoorlijk belachelijk om te zeggen dat mensen hun methodologie of medium moeten veranderen alleen omdat we nieuwe methoden van distributie, authenticatie en financiën hebben, stel je voor dat we allemaal onze kunst zouden veranderen toen vingerafdrukken of creditcards een ding werden, en we onszelf vertelden "nu moeten we kunst maken die kan worden gescand, of die kleine gouden chips heeft om te scannen, we moeten er allemaal voor zorgen dat onze afdrukken en DNA op de achterkant staan..." Kijk, we moeten zeker nieuwe mogelijkheden overwegen en verkennen, maar we hoeven niet allemaal actie te ondernemen, niet elk nieuw pad vereist dat je van je huidige afwijkt.)