Prawie wszystko w sposobie, w jaki budujemy produkty oprogramowania dla przedsiębiorstw, zmienia się w tej chwili. Przez lata, gdy budowałeś produkty SaaS, cały twój fokus projektowy koncentrował się na tym, jak użytkownik będzie wchodził w interakcję z systemem, aby wykonać swoje zadanie, samodzielnie lub współpracując. Teraz wiele z podstawowych wyzwań projektowych dotyczy bardziej tego, jak użytkownik będzie współpracował z agentami AI, aby wykonać to zadanie. To przekształca pytania w to, jak użytkownik ustawi, wdroży, zorganizuje lub dostarczy kontekst agentom AI, aby wykonali pracę, a następnie przeglądali i włączali ich pracę później. Czy dzieje się to w istniejącym interfejsie użytkownika? Czy robisz to przez czat? Czy to przez listę zadań lub kolejkę? Czy przez kreator przepływu pracy? Czy opisujesz to jako agenta, czy po prostu jako konkretny wynik, którego chce klient? Możesz zobaczyć wczesne różnice, które się pojawiają, tylko w przestrzeni kodowania AI, gdzie toczy się debata między IDE, terminalem, interfejsem webowym, a po prostu używaniem Slacka. W każdym przypadku jedno wydaje się jasne: w wielu aspektach oprogramowanie staje się prostsze dla użytkownika. Pokontrolki, przełączniki, dźwignie i komponenty potrzebne do wykonywania zadań są mniej konieczne w świecie agentów AI. API do tych możliwości wciąż mają znaczenie dla agentów AI (więc nie znikają), ale są głównie wykorzystywane w tle. A kiedy w końcu pojawiają się dla użytkownika, jest to bardziej dla zaawansowanych przypadków użycia, obsługi wyjątków lub procesu przeglądu, w przeciwieństwie do powszechnej aktywności. Jesteśmy w najciekawszym okresie projektowania oprogramowania, w jakim kiedykolwiek byliśmy. Musimy projektować zarówno dla użytkowników, jak i dla autonomicznych agentów w tym samym czasie. I jesteśmy dopiero na początku tego, jak to wygląda.