De paradigma's van mens-machine interactie ondergaan een structurele verschuiving, van de oorspronkelijke toetsenbordcommando's naar grafische interfaces, en nu naar de hedendaagse onderdompelende interactie die voornamelijk gebaseerd is op spraak, realtime beelden en driedimensionale ruimtes. De hele keten wordt opnieuw gedefinieerd. Elke sprong in interactievermogen heeft fundamentele gevolgen voor de rol van de front-end als "hechtingslaag": van low-code en no-code, naar sketch2code, image2code, en nu naar modellen die direct interactielogica genereren. De traditionele vraag naar handmatige arbeid, die zich richt op het snijden van afbeeldingen, het uitlijnen van UI en het handmatig schrijven van interacties, zal natuurlijk blijven afnemen, waardoor de stemmen die beweren dat "de front-end dood is" steeds weer opduiken. Maar voor mij is de front-end nooit een technologie-stack geweest, maar een vertaallaag. Het is verantwoordelijk voor het vertalen van de mogelijkheden van de einddienst naar een waarneembare, begrijpelijke en operationele ervaring, en ook voor het vertalen van het gedrag, de feedback en de echte behoeften van de gebruiker terug naar het onderliggende systeem. Dit is een delicate, ingewikkelde en uiterst cruciale keten die door elke tijdsperiode van mens-machine interactie loopt, die niet zal verdwijnen door codegeneratie, en die niet verouderd zal raken door veranderingen in interfacevormen. Alleen de uitvoeringswijze zal veranderen, de essentie van de rol zal niet veranderen. De samentrekking en vrijgave van de front-end markt hangt in wezen af van de volwassenheid van het paradigma en de spreiding van de gebruikersbehoeften. In het geval van Chatbots, een zeer homogeen interactievorm, zal de vraag naar front-end natuurlijk overmatig zijn; maar wanneer interactie officieel overgaat naar spraak, multimodaal, AR/VR en ruimtelijke berekeningen, zullen nieuwe interactiestructuren en perceptiemodellen zich snel vermenigvuldigen, en zullen interfaces en operaties opnieuw worden gevormd, waardoor de grenzen van de front-end opnieuw zullen worden uitgerekt. Wat echt niet zal worden geëlimineerd, is niet een bepaalde technologie-stack, maar het vermogen om voldoende scherpzinnig inzicht te behouden in "de volgende mens-machine relatie" en te begrijpen hoe men zich kan verbinden met toekomstige interactievormen. Paradigma verschuivingen zullen mensen niet elimineren, maar alleen degenen die niet meer willen verschuiven.