Weer eens haalt de realiteit het beste uit de donkerste politieke satire die ik zou kunnen overwegen te schrijven. Ik heb af en toe overwogen om een donkerkomische allegorie te schrijven waarin onderklasse zwarten letterlijk blanken beginnen op te eten, en vervolgens worden vrijgesproken door de gebruikelijke cast van politiek correcte idioten met "het maakt deel uit van hun cultuur, weet je wel". Ik had het bedoeld als commentaar op het feit dat in de echte wereld velen van hen inderdaad leven door de substantie van de productieven te consumeren. Ik had deze satire niet geschreven omdat ik denk dat het onderliggende probleem niet echt een raciaal probleem is. Het gaat eigenlijk om de steeds groter wordende kloof in gemiddelde IQ en tijdsvoorkeur tussen de productieven en de afhankelijken. Ras en huidskleur zijn niet de drijvende variabelen, slechts gecorreleerde indicatoren. Dit, echter. Dit... Verdomme, realiteit. Stop met proberen me een racist te maken!