"Ben Big Joe. 58. Uzun mesafe kamyoncusu. 34 yıldır 18 tekerlekli araçlar kullanıyorum. Taksimde uyu. Kamyon duraklarında yemek ye. Uyanık kalmak için CB radyosunda konuşun. Yalnız bir iş. Ama birisi Amerika'nın eşyalarını taşımalı. İki yıl önce Nebraska'da araba kullanıyordum. Saat 2 Bir araba kenara çekildi. Tehlike açık. Dışarıda duran kadın. Korkmuş görünüyor. Kenara çektim. Beni görünce geri çekildi. Boyum 6'4", 280 pound, dövmelerle kaplıyım. Anlıyorum. "Hanımefendi, size zarar vermek için durmuyorum. Yardım etmek için duruyorum. Ne oldu?" Arabası arızalandı. Telefon kapalı. Orada üç saattir bulunmuştu. Kimse durmadı. "Nereye gidiyorsun?" "Hastane. Omaha. Kızım acil ameliyatta. Oraya gitmem lazım." Tereddüt yok. "Bin. Seni götüreceğim." "Kamyonunda mı?" "Bu otoyoldaki en güvenli araç." Tereddüt etti. Sonra bindim. Onu yolumdan 60 mil uzaklaştırdım. Onu zamanında oraya götürdüm. Beni sıkıca sarıldı. "Artık kimse durmuyor," diye ağladı. "Beni gördüğün için teşekkür ederim." Yola geri döndüm. Bunu düşünmeden duramıyordum. CB'ye girdim. Diğer kamyonculara söyledim. "Burada her şeyi görüyoruz. Bir şeyler yapmalıyız." Bir kod başlattı. "Kod Melek" diyoruz. Kamyoncular birinin bozulmuş, mahsur kaldığını, başı belada olduğunu görünce duruyoruz. Yardım ediyoruz. Söylenti yayıldı. Ülke genelindeki kamyoncular da katıldı. Geçen yıl 1.200 kişiye yardım ettik. Bitmiş piller. Benzin bitti. Tıbbi acil durumlar. Aile içi şiddet mağdurlarının kaçması. Kaçakların güvenli şekilde barınaklara ulaşılması gerekiyor. Artık bir ağımız var. Kamyoncular, CB radyo, kamyon durakları. Birisi yardıma mı ihtiyaç duyuyor? Seferber oluyoruz. Geçen yıl altı hayat kurtardı. İnsanlar tehlikeli yerlerde çöktü. Diyabetliler krizde. Bir kaçırma kurbanını gördük ve bildirdik. Ama işte en sevdiğim hikaye. Geçen ay bir kamyon durağındaydım. Genç bir çocuk bana yaklaşıyor. Belki 19. Korkmuş. "Sen Big Joe musun?" "Evet." "Kamyona binmeyi biliyor musun?" Gözleri doldu. "Bana yardım eder misin?" "Biz böyle yaparız."...