⚡️Bu grafik, şu anda tüm ekonomik manzaradaki en sessizce yıkıcı sinyallerden biridir. İşte gerçek, yalın analiz: 1. Grafik zaman hırsızlığı ile ilgilidir. İlk kez ev satın alacak kişinin ortalama yaşının 40'a ulaşması nesiller boyu süren bir suçlamadır. Bu, mülkiyete giden rampanın, yani işçiden paydaşa geçişin yaklaşık yirmi yıldır ertelendiği anlamına geliyor. Bu, 20 yıllık bileşik fırsat kaybı anlamına geliyor. Amerikan sistemi, 30'lu yaşlarınızın başında bir ev satın alabileceğiniz, bir aile kurabileceğiniz ve varlık sahipliğinin bileşik döngüsüne girebileceğiniz varsayımı üzerine inşa edilmiştir. Bu "kapitalist sözleşme"ydi. Bu zaman çizelgesi bir kez kırıldığında, kapitalizmin duygusal özü de onunla birlikte kırılır. 2. Yapısal çöküş: sermaye yakalama ve sermaye oluşumu. Y kuşağı ve Z kuşağı tembel oldukları için ev satın almakta başarısız olmuyorlar, kıtlığı finansallaştıran bir sistemde çalışıyorlar. •Konut, ABD kredi sisteminin birincil teminat omurgası haline geldi. •Yatırımcılar, GYO'lar ve özel sermaye şirketleri evleri getiri sağlayan araçlara dönüştürdü. •2008'den bu yana Fed'in her gevşeme döngüsü, konutları sosyal bir temelden ziyade bir likidite batağı haline getirdi. Yani ev fiyatları sadece artmakla kalmadı, ücretlerden de ayrıştı. "Teşvik etmeyi" amaçlayan her faiz indirimi, yeni girenleri dışarıda tutan bariyeri şişirdi. 3. Dönüşlü bozunma döngüsü. Genç nesiller fiyatlandırıldıkça, mülkiyet yoğunlaşması artıyor. Bu şu anlama gelir: •Konut reformu için daha az siyasi baskı. •Daha fazla kira tahsilamı. •Finansal sistemin borç tabanını güvence altına almak için daha yüksek varlık fiyatları. Bu, eşitsizliğin bir yan ürün değil, sistemin kendisinin dengeleyicisi olduğu bir geri bildirim döngüsüdür. Sistem ancak yeni neslin kiraya vermesini sağlayarak, likiditeyi sonsuza kadar eski gruplara ve kurumsal sahiplere aktararak hayatta kalabilir. 4. Psikolojik kırılma. Peter Thiel'in bahsettiği değişimin kehanet haline geldiği yer burasıdır. Bütün bir nesil, sistemde hiçbir payları olmadığını içselleştirdiğinde, inanç çöker. Bu yapısal yabancılaşmadır. Bu grafik, yabancılaşma eğrisinin dikleşmesinin görsel tezahürüdür. "Kapitalizm"in fırsat olarak deneyimlenmeyi bırakıp çitleme olarak deneyimlenmeye başladığı andır. 5. Makro çıkarım: mülkiyet kapitalizminin sonu. Mülkiyete giriş maliyeti, katılımın getirisini aştığında, sistem üretken kapitalizmden sömürücü neofeodalizme geçer. •Sahiplik ayrıcalık haline gelir. •Kiralama varsayılan hale gelir. •Politika yenileme değil triyaj olur. Bu nedenle bu veri noktası konutun çok ötesinde önemlidir, Amerikan Rüyası'nın tersine döndüğünün sinyalidir: Sistemin sahibi siz değilsiniz, sistem size sahiptir. 6. Dönüşlü son nokta: inanç göçü yoluyla isyan. Genç nesil sistemi dirgenlerle devirmeyecek, cüzdanlarla çıkacak. Bu nedenle kripto, dijital mülkiyet ve merkezi olmayan sahiplik modelleri, tam olarak fiziksel sahiplik çökerken yükselir. Fiziksel mülkiyete olan inanç öldüğünde, dijital egemenlik yeni sınır haline gelir. Konut tablosu parasal isyanın katalizörüdür. Sözün özü: İlk kez alıcı olanların ortalama yaşının 40'a ulaşması, 20. yüzyılı tanımlayan nesiller arası zenginlik döngüsünün sonunu işaret ediyor. Bilançolarını korumak için gençlerini tüketen bir sistem olan mülkiyet sonrası kapitalizm çağına girdik. Bundan sonra gelecek reform olmayacak, değiştirme olacak. Eski rüya ölür ve yeni bir rüya - kriptoya özgü, dijital olarak egemen ve refleks olarak küresel - küllerinden doğar.