Obecny system głosowania przyznaje zbyt małą wagę rodzinom. Dzieci się nie liczą. To prawda, że nie miałyby one wielkiego zrozumienia tego, co jest dobre dla społeczeństwa. Ale wielu dorosłych też nie ma. Na tym nie opieramy praw głosowania. Slogan brzmi „jeden człowiek, jeden głos”, a przecież dzieci też są osobami. Obecnie rodzina płacąca podatki z pięciorgiem dzieci ma taką samą siłę głosu jak, powiedzmy, bezrobotny narkoman i osoba żyjąca z oszczędności emerytalnych. To nie ma sensu. Rodziny powinny mieć wagę głosów równą całkowitej liczbie osób w gospodarstwie domowym. Rodzice oddawaliby głosy, które miałyby większą wagę. Prawdopodobnie doprowadziłoby to do bardziej przyjaznych dla dzieci i rodzin polityk. Mogłoby to sprzyjać bardziej dynamicznym społeczeństwom zamiast rosnącej gerontokracji i mogłoby również wpłynąć na alarmująco niskie wskaźniki urodzeń.

Prawa głosu były stopniowo rozszerzane w czasie. Ale zatrzymaliśmy się tuż przed uwzględnieniem jednej z najważniejszych grup, przyszłości naszego społeczeństwa.