Filmy takie jak "Nanjing Photo Studio" nie są dla mnie. Kiedy oglądam filmy, szukam rozrywki, relaksu, nieznanej fabuły lub artystyczności, a także sposobu na spędzenie czasu. A w przypadku takich filmów, schemat fabularny jest mi już doskonale znany, po co wydawać pieniądze na bilet? Doskonale rozumiem ich emocjonalne techniki i oczekiwane efekty. Jako osoba, która zna historię, ludzką naturę i politykę, te artystyczne przetworzenia nie są w stanie mnie poruszyć. Obejrzałem wszystkie dokumenty o rzezi nankińskiej, zarówno te nakręcone przez Chińczyków, jak i przez obcokrajowców. Historia obiektywnie istnieje, nikt nie może tego zaprzeczyć. Oczywiście, nie znoszę podwójnych standardów. Kiedy Żydzi kręcą "Listę Schindlera", są wynoszeni na piedestał, nikt nie mówi o edukacji nienawiści; kiedy Chińczycy kręcą filmy o Nankinie, od razu dostają łatki? Japończycy też kręcili o Hiroszimie i Nagasaki? Każdy naród ma swoją historię i potrzeby rządzenia rzeczywistością. Z innej perspektywy, w czasie japońsko-chińskiego okresu miodowego w ubiegłym wieku, filmy Takakury Ken były oglądane przez tłumy w Chinach, japońska kultura, naród i rząd w oczach ludzi przedstawiali się zupełnie inaczej, jak to wytłumaczyć? Czy czasami nienawiść staje się głębsza? A może wtedy wasi przodkowie nie znali hańby narodowej? Historia to dziewczyna, którą można przebrać, musimy tylko być świadomi i trzeźwi.