Oglądałem to kilka razy. Ten manewr był niezwykle trudny do wykonania, a on poradził sobie z nim mistrzowsko. Tło: w zeszłym tygodniu The Telegraph opublikował nagłówek mówiący, że Spacey jest teraz bezdomny. To jedna z tych rzeczy, w których nawet zaprzeczenie jest upokarzające. Więc Spacey całkowicie zmienił narrację: Zamiast upokarzająco bronić swojej wypłacalności, odwrócił sytuację, aby mówić z pozycji wysokiego statusu. Ludzie byli tak mili, oferując mu wsparcie, że byłoby nieuczciwie pozwolić im wierzyć, że naprawdę potrzebuje pomocy! Nie traktuje etykiety „bezdomny” jako upokorzenia, z którego należy się podnieść, ale jako przykład niechlujnego clickbaitu, który przyniósł mu niezasłużoną sympatię. W tej narracji, z wdzięcznością odmawia wykorzystania hojności wielu osób wprowadzonych w błąd przez The Telegraph (co sprawia, że wygląda to jeszcze bardziej absurdalnie, pokazując to w wideo z pięknym domem w tle). Najważniejsze momenty: > „Zazwyczaj nie zajmuję się poprawianiem mediów; gdybym to robił, nie miałbym czasu na nic innego...” Zaczyna od ironicznego humoru, aby pokazać, że nie traktuje tego zbyt poważnie i ty też nie powinieneś. Łącząc wszystkie nieścisłości mediów, podważa również inne, znacznie bardziej szkodliwe, doniesienia prasowe. Zastanawiasz się, co jeszcze media mogły źle zrozumieć. > „Czuję potrzebę odpowiedzi — nie do prasy, ale do tysięcy ludzi, którzy się odezwali… do was wszystkich chcę powiedzieć, że jestem poruszony waszą hojnością. Kropka.” Jasno określa, kto jest jego publicznością i stawia się po ich stronie (chwilowo zjednoczeni przeciwko The Telegraph). > „To wstyd, że The Telegraph postanowił podważyć pracę swojego własnego dziennikarza, sprzedając go z wiedzą o wprowadzającym w błąd nagłówku dla kliknięć.” Stawia redaktorów (nieuczciwych) przeciwko dziennikarzowi („wspaniałemu”). Nie jest obrażony w swoim imieniu, ale staje w obronie dziennikarza. Pokazuje również, że nie jest wrogo nastawiony do wszystkich mediów. > „Powiedziałem, że mieszkam w hotelach… idąc tam, gdzie jest praca, tak jak na początku mojej kariery. Pracowałem niemal bez przerwy przez rok i za to mam wiele do wdzięczności.” Oczywiście mówi, że dostaje dużo pracy i jego kariera jest silniejsza niż kiedykolwiek, ale przedstawienie tego jako wdzięczności zamiast odpowiedzi pokazuje pewność siebie i jest bardziej przekonujące. > „Są ludzie, którzy rzeczywiście żyją na ulicach lub w swoich samochodach… i moje serce jest z nimi. Ale jasne jest, że nie jestem jednym z nich, ani nie próbowałem powiedzieć, że jestem.” To było szczególnie eleganckie. Trudno powiedzieć „hej, nie nazywaj mnie tak”, nie wydając się przy tym umniejszać ludziom, którzy są „tacy”. Sposób, w jaki Spacey to przedstawia, polega na tym, że nie ma wstydu w trudnej sytuacji finansowej, ale po prostu nie chciałby przyjmować współczucia za walkę, której nie przeszedł. Na koniec, zauważ, że format ma znaczenie. To nie byłoby prawie tak skuteczne w formie pisemnej. Wideo było idealnym formatem, biorąc pod uwagę „pokaż, nie mów” dom w tle i fakt, że obecność na ekranie to jego supermoc. Cokolwiek innego możesz myśleć o Kevinie Spacey, trudno to oglądać i odejść z myślą, że on naprawdę jest bezdomny.

Instynkty polityczne, Super Bowl dzieje się tutaj