Eerlijk gezegd maakt de onophoudelijkheid van het ouderschap, ongeacht wat er ook maar in je leven aan de hand is, het soms erg moeilijk, en hoewel het *meestal* geen ding is dat op de tweede plaats komt, komt het soms inderdaad op de tweede plaats bij de eisen van een crisis of gewoon het vervullen van basisbehoeften.

Als je de kinderen nog steeds op regelmatige tijdstippen voedsel geeft, iedereen beschermt tegen lichamelijk letsel en jezelf niet in de gekkenhuis controleert, is het niet de moeite waard om jezelf te straffen.

Slechte en nalatige ouderschap bestaat, maar zoals gebruikelijk, als je gekweld wordt door het idee een slechte of nalatige ouder te zijn, ben je waarschijnlijk op zijn ergst een iets neurotische ouder