Ik kom niet zo vaak TIM's tegen in het dagelijks leven, maar zag net twee binnen enkele minuten van elkaar - een enorme TIM in een haltertop en lippenstift in de sportschool, gevolgd door een andere in een cowboyhoed, minirok en tube-top die een zwaar getatoeëerde rug blootstelde op de stoep net buiten de sportschool. Ik heb geen afschuwreflex of angst bij het zien van zulke mensen en voel dezelfde basisindulgentie die de meeste mensen die gewend zijn aan het leven in grote steden voelen ten opzichte van de openbare vertoning van privé-excentriciteit. Als het een vorm van privé-excentriciteit zou blijven - en het kan heel goed gewoon dat zijn voor deze TIM's of zelfs de meeste TIM's - zou ik helemaal niet over dit onderwerp nadenken of me erom bekommeren. Het is de fabricage van een valse burgerrechtenbeweging die kinderen probeert te bekeren en hen levenslange schade probeert toe te brengen door frauduleuze claims van medische noodzaak en levensreddend te zijn namens wat gewoon een vorm van privé-excentriciteit had kunnen en moeten blijven, dat dit iets maakt dat aandacht behoeft en overwonnen moet worden.