Frankrijk heeft Afrika verloren. Duitsland is zijn verstand kwijtgeraakt. Dus hebben ze de EU uitgevonden om te doen alsof ze nog steeds de touwtjes in handen hebben. Parijs had een podium nodig. Berlijn had een leiband nodig. De EU gaf hen beiden — een theater van diplomatie waar niets echt gebeurt, maar iedereen applaudisseert voor het script. Frankrijk kon zijn rijk niet vasthouden, dus hernoemde het dominantie als "waarden." Duitsland kon zichzelf niet vertrouwen met macht, dus besteedde het uit aan processen. En samen bouwden ze een instelling waar schuld doorgaat voor visie en zwakte voor deugd. Het resultaat? Een unie waar niemand de leiding heeft, iedereen reguleert, en echte macht elders stroomt — naar Washington, naar Beijing, naar iedereen die bereid is om te handelen in plaats van te stemmen. De EU is niet de toekomst van Europa. Het is het dekmantelverhaal voor zijn terugtrekking.