Iets heel egocentrisch doen terwijl je ego-dood ondergaat, is echt een van de meest edgy, coolste dingen die je kunt doen. Wat deze critici niet begrijpen, is dat de Waarheid in alles zit, het zit in wat je nu doet. Het zit in je vuile onzekerheden, je verlangen naar prestatie, je publieke imago. En je leert die les nergens duidelijker dan door te zinken in de minst heilige versie van jezelf die je kunt zijn, en dan het daar ook te vinden. Als je jezelf voor altijd in de vorm wringt waarvan je denkt dat die "zou" moeten aansluiten bij het heilige, dan zul je de les nooit op een betekenisvolle manier aanraken.