Ik heb net een videogesprek gehad met Mohammed. Een surrealistisch moment. Hij vertelde me dat hij de video had gezien van mij die door zijn slaapkamerladen rommelde lol. Ik vroeg of hij enig idee had gehad over de inspanning om hem vrij te krijgen; hij zei van niet. Hij wist letterlijk niets over wat er in de buitenwereld gebeurde. Hij wist niet dat de "oorlog" was geëindigd. Hij wist zelfs niet dat hij eruit zou komen tot twee uur voor zijn vrijlating. Hij ziet er behoorlijk mager uit, en zijn maag is nog te klein om veel te eten. Het lijkt erop dat hij een beetje in shock is en dat het nog steeds doordringt dat hij vrij is. Veel glimlachen, echter. Sinds hij op donderdag is vrijgelaten, heeft hij het huis maar twee keer verlaten: (1) Om het graf van zijn neef, Sayfollah, te bezoeken, die door kolonisten doodgeslagen werd terwijl Mohammed in de gevangenis zat — iets wat hij pas leerde nadat hij was vrijgelaten. (2) Om de familie van Walid Khalid Abdullah Ahmad, zijn 17-jarige vriend en celgenoot, te bezoeken, die voor hem in de gevangenis in elkaar zakte en stierf door een combinatie van honger, uitdroging door onbehandelde colitis-geïnduceerde diarree, en onbehandelde infectieziekte. Hij zegt dat de volgende bezoeken zullen zijn aan de families van andere kinderen waarmee hij in de gevangenis bevriend raakte. En ja — mijn moeder deed mee aan het gesprek (en huilde). We zullen binnenkort IRL samenkomen!