Op 21-jarige leeftijd was ik een blut afgestudeerde die bij mijn ouders woonde en minimumloon verdiende in een sportschool. Hier is hoe ik de techwereld binnenging en een baan bij LinkedIn kreeg. ↓

Een beetje achtergrond: Ik ben in 2014 afgestudeerd aan de universiteit. Ik heb Management gestudeerd (basically, een verzameling van bedrijfsklassen). Mijn cijfers waren goed, niet geweldig. Ik denk dat mijn eind-GPA ongeveer 2.8 of 2.9 was. Ik hield van school, maar niet vanwege de lessen, vooral vanwege de buitenschoolse activiteiten.

Ik was verschrikkelijk in examens, schoolwerk en studeren. Maar ik was extreem betrokken op de campus. Ik was de hoofd van de studentenactiviteiten — het plannen van de schoolconcerten, festivals en grote evenementen. Ik speelde als doelman in het voetbalteam. Ik was de voorzitter van mijn bedrijfsles. Ik was een evenementenstagiair voor het kantoor van studentenleven. Ik werd door de kanselier geselecteerd om in de studentenadviesraad te zitten. Ik probeerde een muziekdelingsapp te lanceren met een paar vrienden. Ik draaide 3-4 keer per week op feesten en school evenementen. En een paar andere niche-rollen.

Ik deel dit alles als context omdat ik denk dat dit de enige reden is waarom ik ben waar ik vandaag ben. Al deze ervaringen, projectwerk en relaties die ik heb opgebouwd tijdens die buitenschoolse activiteiten hebben op zoveel onvoorspelbare manieren geholpen. Ik heb mijn beste vrienden, huisgenoten, getuigen, collega's, medeoprichters en meer ontmoet — allemaal door deze buitenschoolse activiteiten en projecten.

Nu terug naar het verhaal… In 2014 ben ik afgestudeerd met ondermaatse cijfers en heb ik letterlijk honderden banen aangevraagd. Ik werd in principe overal afgewezen, dus moest ik weer bij mijn ouders intrekken. Ik ging naar een lokale banenbeurs en gaf mijn cv aan elke werkgever die ik geschikt vond. Dit leverde me een baan op bij 24 Hour Fitness als Assistent Manager.

Ik wist dat dit op de lange termijn niet het carrièrepad voor mij zou zijn, maar ik had iets nodig om te beginnen. Sinds ik waarschijnlijk 16 was (ik ben nu 33), ben ik geobsedeerd door sociale media en wilde ik bij een social media bedrijf werken. Ik vind het een wonder om met iedereen ter wereld in contact te kunnen komen, zonder toestemming content te creëren en via sociale platforms in contact te blijven met een netwerk op grote schaal. Ik hield van MySpace, Tumblr, Vine, AIM, Twitter en LinkedIn. Ik herinner me dat ik tegen vrienden op de universiteit zei: "ik weet niet hoe, maar op een dag ga ik bij die bedrijven werken". Wat op dat moment gek leek, omdat niemand uit ons netwerk of onze universiteit ooit in de technologie was gaan werken.

Tijdens mijn werk in de sportschool was mijn routine extreem consistent. > Ga naar het werk. > Maak lidmaatschapsverkopen en beheer een team van service medewerkers. > Ga naar de sportschool. > Ga naar huis. > Eet avondeten. > Ga naar boven. > Open laptop. > Zoek/solliciteer naar banen tot het tijd was om te slapen. En op een dag vond ik de perfecte baan...

De rol was "Contract Events Coordinator" bij LinkedIn. Een super instapfunctie die zeer weinig ervaring vereiste en niet veel betaalde (ik denk $25/uur), maar het was genoeg voor mij (en veel meer dan ik op dat moment verdiende). Ik had in feite exact die "baan" in 3 verschillende rollen gedaan tijdens mijn tijd op de universiteit. Dus ging ik door mijn hele netwerk totdat ik iemand vond die me kon voorstellen aan de hiring manager. En inderdaad, ik vond iemand van een van de schoolorganisaties waarvan ik deel uitmaakte.

Ik heb hem benaderd… "Yo, Kevin, ik weet dat dit veel gevraagd is, maar ik heb je nodig om me aan de telefoon te zetten met je baas — ze is op zoek naar iemand voor evenementen en ik denk dat ik de beste persoon voor de baan ben." Kevin: "Ish, dude, ik weet dat je de baan kunt doen, maar ik ben hier nog steeds aan het inrichten. Ik heb ook een contractbaan en ben hier een paar maanden geleden begonnen. Geef me een week of twee, en ik zal kijken hoe ik de introductie kan maken." …. toen bleef ik mijn vriend Kevin elke dag lastigvallen (achtervolgen?) totdat hij op een dag zei: "weet je wat, ze is net de kamer binnengekomen, laat me de telefoon aan haar geven.

Ik belde en zei iets als... "Hallo, mijn naam is Ish. Ik zie dat je op zoek bent naar een evenementenpersoon, en ik geloof dat ik de beste kandidaat voor de baan ben. Ik heb deze exacte functie 3 keer eerder gedaan, hetzij als stagiair of in een parttime baan terwijl ik op school zat. Je hebt mijn cv en sollicitatie in je inbox, maar ik zou graag persoonlijk met je komen praten." Ze vroeg wanneer ik kon komen (aangezien ik in Zuid-Californië woonde — ongeveer 6 uur rijden) en ik zei: "Nou, het is nu 16.00 uur, dus ik kan over 30 minuten op pad gaan en morgen ochtend bij je zijn." Ze zei eigenlijk: "Wauw, wil je deze baan echt? Je hoeft niet 's nachts te komen, maar zorg dat je de volgende dag komt en dan kunnen we je inplannen voor interviews.

Ik reed die nacht toch op, bleef op de bank van mijn vriend (die ik ook in een andere organisatie tijdens school heb ontmoet), en gebruikte de volgende dag om mijn cv uit te printen, mijn pak voor te bereiden (ja, ik droeg een pak 😂), en me voor te bereiden op mijn sollicitatiegesprekken.

De ochtend van mijn sollicitatie kreeg ik een telefoontje dat de functie voor evenementen was ingevuld, maar ik kon nog steeds komen voor een sollicitatiegesprek voor een functie als recruitmentcoördinator als ik dat wilde. Dit was een vergelijkbare functie, maar niet precies mijn vaardigheden. Ik ging naar het sollicitatiegesprek en gaf alles wat ik had. Ik heb zelfs een persoonlijke website gemaakt waarin al mijn ervaring, verhalen en waarom ik de beste persoon voor de functie was, werd uiteengezet (ook al was alles verbonden aan de functie voor evenementen). Daarnaast heb ik een fysieke case study gemaakt, gemodelleerd naar The NY Times, maar waarin enkele van mijn beste werk werd uiteengezet, allemaal direct gerelateerd aan de functiebeschrijving. Ik heb kopieën gedrukt voor elke interviewer.

Later die dag kreeg ik een telefoontje van de hiring manager. Ze vertelde me dat ik het geweldig deed tijdens het interview, maar dat mijn vaardigheden niet overeenkwamen met de rol van recruitmentcoördinator. Dus konden ze me de baan niet geven. Maar… Ze zei dat ik zo'n geweldige indruk had gemaakt op het hele team, en dat ik een passie had voor evenementen, dat ze een gloednieuwe rol van evenementencoördinator speciaal voor mij gingen openen. GEK.

Ik heb die dag de aanbieding ondertekend. Ik reed terug naar LA. Ik heb mijn 2-weken opzegging ingediend en begon de maandag daarna bij LinkedIn. Ik sliep een tijdje op de bank, deelde een kamer met mijn (vriend van een studentenorganisatie), en uiteindelijk verdiende ik genoeg geld om mijn eigen kamer te kunnen betalen — wat op dat moment een luxe was. Maar die rol was een katalysator voor mijn hele carrière. Van die rol kwam ik in de sociale media marketing, ontmoette ik de oprichter van de startup waarvoor ik de groei leidde, ontmoette ik mijn toekomstige baas die me hielp mijn a16z-baan te krijgen, en ik heb waarschijnlijk honderden (zo niet duizenden) andere geweldige relaties opgebouwd.

Tot slot, als ik jongere mensen advies zou moeten geven, zou het dit zijn: Relaties bepalen de wereld. Dus stel jezelf open. Word lid van clubs, organisaties, doe zijprojecten, woon evenementen bij en overweeg serieus om naar de stad te verhuizen waar een hoge dichtheid is van mensen die doen wat jij wilt doen. Werk hard aan het koesteren van relaties door de jaren heen. Blijf in contact met mensen. Deel updates met je netwerk over wat je aan het doen bent. Steun anderen in hun werk en inspanningen. Blijf dit lang genoeg doen, en je vergroot de kans dat geluk jou overkomt.