Veel mensen vragen waarom ik overweeg om terug naar mijn land te gaan. Het is moeilijk om dat in een paar zinnen uit te leggen, dus ik zal enkele basisgedachten delen. Ik beschouw mezelf als een vrij extravert persoon. Hier heb ik met tientallen mensen uit de VS en Canada ontmoet, wat heeft geleid tot een combinatie van verschillende informatie en ideeën. Natuurlijk zijn 90% van deze mensen programmeurs, dus het is zeker een eenzijdig perspectief. Natuurlijk, zoals men zegt, weet ieder voor zich wat goed of slecht is. Iedereen heeft zijn eigen situatie en prioriteiten, dus de conclusies zullen ook verschillen. - Het meest basale is dat China, vergeleken met andere landen, zowel sterke als zwakke punten heeft. Dus uitspraken zoals "China is absoluut slecht" of "China is absoluut goed" kunnen we negeren. Als we alleen kijken naar veiligheid en gemak, dan is China leidend. - Als je gelooft dat technologie de belangrijkste productiekracht is en AI de toekomst is, dan zijn er maar twee sterke landen in de wereld: China en de VS. Andere landen hebben simpelweg niet de capaciteit om hun eigen grote modellen te trainen en blijven achter bij deze twee landen. - Daarom kunnen alleen China en de VS programmeurs een inkomen bieden dat boven het gemiddelde ligt, zodat je een comfortabel leven kunt leiden en je daar kunt vestigen. Bijvoorbeeld, in Canada, Australië of Europa zijn er geen wereldwijde grote bedrijven, waardoor het moeilijk is om een bovengemiddeld inkomen te verdienen, wat betekent dat programmeurs daar niet veel verdienen. Het is meer geschikt voor mensen die al een goede basis hebben en willen genieten van het leven, maar niet voor degenen die willen vechten. - Wat betreft onderwijs en gezondheidszorg, misschien is China niet het beste, maar absoluut boven gemiddeld. Het Canadese gezondheidssysteem is slecht, en het Amerikaanse gezondheidssysteem is in het nieuws vaak negatief belicht. Onderwijs is ook een complex onderwerp; ik kan alleen zeggen dat er geen enkele plek is die volledig goed is. Voordat je een beslissing neemt, moet je niet alleen "horen zeggen", maar zelf onderzoek doen. - Wat betreft werkdruk, de gemiddelde werkdruk in ontwikkelde landen buiten China en de VS is zeker veel lager, met meer vakantiedagen en meer respect voor vrije tijd. Maar in het AI-veld, waar de productiviteitsniveaus gelijk zijn, is de werkdruk evenredig aan de output. De werkdruk bij grote Amerikaanse bedrijven is niet laag. Startups zoals OpenAI hebben een hoge werkdruk, en de AI-afdelingen van grote bedrijven blijven ook intensief. Er zijn nog steeds gevallen van ontslag bij Amazon en Meta, en onlangs is er een geval geweest van een werknemer die is overleden bij een bekend pensioenbedrijf. Dit is dus een relatief complex probleem, maar uit mijn persoonlijke ervaring is de werkdruk in China zeker hoger, maar niet zo extreem als men denkt. - Als we het hierover hebben, blijven alleen China en de VS over als geschikte opties voor mensen zoals wij die vanuit het niets zijn begonnen. Iedereen kent China, laten we het over de VS hebben. Omdat het hoofdkantoor van mijn bedrijf in de VS is, zijn er veel mogelijkheden voor transfer naar de VS, dus dat is zeker een optie om te overwegen. - Ik hou heel veel van de VS, en het is onbetwistbaar de sterkste natie ter wereld. De inkomens en kansen voor programmeurs in de VS zijn ver boven die van andere landen. Wat betreft de VS overweeg ik een paar punten: - Identiteitsangst. H1B en groene kaarten zijn enkele obstakels om in de VS te blijven. Zonder H1B kun je niet van baan veranderen en ben je een soort "visumslavernij". Als je baas een goed hart heeft en iedereen gelijk behandelt, is dat geweldig. Maar in werkelijkheid zijn er sommige (de verhouding is moeilijk te zeggen, vrienden in de VS kunnen dat delen) bazen die vanwege je visumstatus een voorkeur hebben in prestaties en promoties. - Risico bij het in- en uitreizen naar de VS. Zoals het recente H1B-incident waarbij mensen niet terug naar de VS konden, is er in feite een risico bij het in- en uitreizen naar de VS voordat je genaturaliseerd bent. Daarom proberen de meeste vrienden die naar de VS gaan voor hun PhD, terug naar hun land te vermijden. Mijn vrienden proberen ook hun aantal keren dat ze het land verlaten te minimaliseren om risico's te vermijden. - Te ver van huis, heimwee, culturele integratie, het gevoel van zwerven, racisme, enzovoort, dat verschilt per persoon. Het kan ook veranderen met de leeftijd. Toen ik jonger was, hield ik van het leven in het buitenland, maar nu ik bijna 30 ben, verlang ik meer naar huis. Veel van mijn oudere vrienden houden van de omgeving hier en het feit dat er minder mensen zijn. Dus het hangt echt van jezelf af. In feite zijn subjectieve factoren altijd belangrijker dan objectieve factoren bij het maken van keuzes. Vaak heb je al een beslissing in je hoofd en zoek je naar objectieve factoren om jezelf te overtuigen. Voor mij is het belangrijkste dat mijn familie niet wil dat ik lang in het buitenland blijf, wat voor mij een absolute veto is, want ik leef mijn leven een beetje chaotisch. hhhh Als ik enkele take-away boodschappen zou moeten geven: - Als je, net als ik, de kans hebt om naar het buitenland te verhuizen en twijfelt, en je zelfvertrouwen hebt dat je in de toekomst in je eigen land een geschikte baan kunt vinden, dan raad ik je aan om te gaan. Tenminste, als je gaat, heb je maximaal een jaar spijt, maar als je niet gaat, kun je je leven lang spijt hebben, want wat je niet kunt krijgen, blijft altijd onrustig. - Als je jong bent en een goede achtergrond hebt, denk ik dat het een geweldige optie is om in de VS te studeren. Pas als je de wereld hebt gezien, krijg je een wereldbeeld. - Als ik nog jonger was, zou ik naar de VS gaan om het avontuur aan te gaan. Het bovenstaande vertegenwoordigt alleen mijn huidige gedachten en ik hoop dat iedereen beleefd kan discussiëren. 🫶