Twee anekdotes van deze afgelopen week. Ik ontmoette een indrukwekkende jonge persoon met een technische achtergrond en een stabiele W2 in NYC, die al een decennium hard werkt en gefrustreerd is over het volgen van het pad van vastgoedbezit (bezit 3 panden) gezien de lange terugverdientijd en onverwachte kosten (bijvoorbeeld $50k voor een nieuw dak voor één pand, ondanks dat hij de arbeidskosten heeft verlaagd door zelf te helpen met de dakinstallatie). Hij is al 2 jaar op zoek naar een bedrijf om te kopen en heeft genoeg gespaard om een bedrijf van een behoorlijke omvang ($3-5mm) te kopen. Hij is een doener en ik geloof dat hij het goed zal doen op dit pad. Eind 20. Hij kwam gisteren langs de fabriek - ik was onder de indruk. Deze week sprak ik met een Ivy League afgestudeerde aan de telefoon die in de banksector, private equity en hedgefondsen heeft gewerkt. Het hedgefonds ging failliet en hij moest snel een andere baan vinden, alleen om erachter te komen dat de kans na het aanbod door herstructurering niet meer bestond. In paniek. Slechte timing. Hij maakte zich zorgen over wat hij nu moest doen en solliciteerde en werd toegelaten tot een Ivy League business school. Hij is dit jaar afgestudeerd zonder een baan. Hij sliep op de banken van vrienden in SF en NYC terwijl hij de afgelopen maanden solliciteerde. Eindelijk deze maand een baan gevonden. Beperkte besparingen, maar opgelucht dat hij een baan heeft gevonden. Zijn identiteit is zijn visitekaartje of wat hij zijn leeftijdsgenoten kan vertellen tijdens de brunch op zaterdag. Begin 30. Voelt zich een loser (dat zou hij niet moeten doen). De les? Er is geen les. Dit zijn twee anekdotes. Het is meer een herinnering dat geluk een grote rol speelt in het leven. 2 jaar zoeken zonder deal is niet gemakkelijk. Een dakreparatie van $50k is vervelend. De zoeker werkt in energiecentrales. Blauwe boorden. Hij heeft collega's gehad die op het werk zijn omgekomen. Ondanks dit alles heeft hij hard gewerkt en het goed gedaan. De dubbele Ivy-graad en pech. Hij is gefrustreerd dat hij niets heeft om te laten zien voor meer dan een decennium van het volgen van het pad waar velen van dromen. We kennen beiden mensen die de juiste baan hebben gekregen met de juiste PM in hun eerste buyside-baan en 8 cijfers hebben vergaard tegen de 30. Hij vroeg zich af (vooral omdat hij op de banken van vrienden sliep) of hij een loser/dom was. Absoluut niet. Gewoon pech.