Leuke feit: nadat ik het volledige manuscript van mijn boek had ingeleverd, vroeg mijn redacteur me om het uit te printen, het in stukken te knippen en de gedachten volledig te reorganiseren. Ze zei: De inhoud is er, het verhaal niet. Dit lijkt misschien normaal voor degenen die het proces hebben doorlopen maar het heeft me VERWOEST! Ineens dacht ik: "Nou, ze hebben me eindelijk door. Ik ben geen auteur!" En het deed me denken aan een herinnering: Ik herinner me dat mijn coach op de middelbare school het meest tegen me schreeuwde tijdens de training. En op een dag brak ik in tranen uit. Hij kwam naar me toe en zei: "Ik ben het strengst voor degenen die het meeste potentieel hebben." Die zin heeft me veranderd. Je bent in het spel. Wees coachbaar. Twintig jaar later voelde het verzoek van mijn redacteur als die coach aan de zijlijn... Ze exposeerde me niet als een oplichter.....ze wees naar mogelijkheden. Dus ik heb twee weken op de vloer doorgebracht met scharen, tape en 300 versnipperde pagina's. Hoofdstuk voor hoofdstuk viel het verhaal eindelijk op zijn plaats. En de stem in mijn hoofd veranderde van "Ik ben geen auteur" naar "Ik word er een." Belangrijke punten als je nu moeilijke feedback krijgt: 1️⃣ Feedback is geen vonnis; het is bevestiging dat iemand je potentieel ziet. 2️⃣ De eerste versie bewijst dat je kunt beginnen. De herschrijving bewijst dat je kunt afmaken. Vraag: Wat is het moeilijkste stuk feedback dat je ooit hebt ontvangen dat uiteindelijk een cadeau bleek te zijn? PS Ik ga vandaag naar NYC om het audioboek voor TOXIC GRIT op te nemen! Kan niet geloven dat we nog maar 12 weken van de releasedatum verwijderd zijn.