Mike Green makalesi hakkında şüphelerimi dile getirdim. Şimdi şunu da söylemeliyim ki, ne demek istediğini ve neden bu kadar çok kişinin mesajına kattığını anlıyorum: Devlet refah sistemi, tüm "gelir seviyesi kesme" kurallarıyla, daha az kazanıp sosyal yardıma hak kazananları tercih edenleri tercih ederek çalışkan bireyleri caydırmak ve hatta cezalandırmak için teşvikler yaratabilir. Bu açıkça doğrudur ve akademik kamu finans literatüründe son derece iyi belgelenmiştir. Aslında, en iyi istatistiksel nedensellik tanımlama araçlarından biri "kinks and notches" olarak adlandırılır; burada ekonometrik uzman, insanların davranışlarını fayda kesintileri etrafında rasyonel ekonomik aktör olarak gözlemler. Ben hiçbir şekilde statükonun savunucusu değilim. Bence kademeli olarak kaldırılan fayda kuralları, teşvikler yaratan kesin kesimlerden çok daha iyi. Gerçekten de, bu yüzden sosyal yardım kuralları gelir seviyelerine göre aşamalı olarak kaldırılıyor. Şimdi, başka hususlar da var: uygulamalarda ve benimsemede karmaşıklık. Bazen belirli programların kuralları çok karmaşık hale gelirse, uygulamak zorlaşır, meşru katılımı caydırır ve kötüye kullanıma yol açar. Ayrıca, sistemin birçok eksikliğini ortaya çıkaran ve göreceli fiyatları çarpıtarak daha da kötüleştiren büyük bir enflasyon şoku yaşadık. Malların fiyat şokları da hemen gerçekleşir ve hızla azalır. Hizmet fiyatları ücretlerle daha yavaş uyum sağlar ve Baumol verimlilik hastalığından muzdarip olur. Söylediklerimin hiçbiri, birçok kişi için "yaşam maliyeti krizi"nin varlığını küçümsemek değildi. Bunun yerine, sorunun doğasının "yoksulluk sınırının" keskin şekilde yükselmesi değil, modern kentsel yaşam için vazgeçilmez hale gelen hizmetlerin uygun fiyatlı hale gelmesini sağlamak için sosyoekonomik kurumlara çözümler yapmamız gerektiğini, işgücü piyasası ve kentsel reformlar da dahil olmak üzere. "Geçimini sağlamakta zorlanmak" nesnel olarak yoksul olmakla aynı şey değildir. Görece yüksek gelir seviyelerinde de olabilir. 2 yetişkin ve 2 çocuktan oluşan bir ailenin NYC'de 200 bin dolara bile zorlandığı bir senaryo kolayca uydurabilirsiniz. Şimdi, Liberteryanlar bana sorunun herhangi bir şekilde "hükümet müdahalesi" olduğunu acele etmek isteyecekler. Ve eğer tüm devlet müdahale ve refah sistemlerini tamamen ortadan kaldırıp serbest piyasanın sihirini göstermesine izin verseydik, size bir şey veremem. Hayal gücüm o kadar uzağa gitmiyor. Bence gözlemlediğimiz eşitsizliğin çoğu, insan sermayesi ve kazandıkları rant eşitsizliğinden kaynaklanıyor. Bilgi temelli bir ekonomide, en akıllı insanlar daha az zeki olanlardan çok daha fazla kazanabilir çünkü modern küresel ekonomi, fiziksel emek ve ticarete ve maddi olmayan varlıklar için meta girdilerinin temelde sonsuz esnek olduğu ölçek ve ağ dışsallığına büyük katkılar sağlamıştır. Her neyse, bu sabah @CliffordAsness ve @GestaltU'dan gördüğüm bazı gönderiler nedeniyle bunu eklemek istedim. Herkese mutlu Şükran Günü! Annelerini ara! 🦃😊