Kiedyś ktoś zapytał Willema de Kooninga, dlaczego jego obrazy wciąż są lepkie po tylu latach. Zarumienił się i odpowiedział, że dodał majonez do farby. Później naukowcy zbadali powierzchnię — nie było majonezu — więc lepkość pozostała tajemnicą. Podejście Larsa Wandera do mieszania kolorów, w przeciwieństwie, jest przejrzyste: jego kolory są generowane „zgodnie z teorią Kubelki–Munka, przy użyciu współczynników spektralnych pochodzących z Golden Heavy Body Acrylics i obliczonych/dostarczonych przez laboratorium Roya Bernsa.” Lars Wander: zrozumienie fizycznego świata poprzez obliczenia. Wątek 🧵👇