Krytycy modeli ekonomicznych i abstrakcyjnych teorii, którzy upierają się przy swoich alternatywnych wyjaśnieniach zjawisk ekonomicznych, są jak Monsieur Jourdain z Molière'a: zamiast mówić prozą, nie wiedząc o tym, wymyślają i stosują abstrakcyjne teorie ekonomiczne, nie zdając sobie z tego sprawy.

(A ich teorie są tym gorsze, że są tacitne, a nie explicite.)