Architektura w rzeczywistym świecie może być w odwrocie, ale jakość tego, co zobaczyłem w sekcji Harry'ego Pottera w Universal Studios wczoraj, była naprawdę zdumiewająca. Jeśli jest jakaś lekcja do nauczenia się od projektantów parków rozrywki, to to, że architektura może być zabawna. Może sprawić, że ludzie będą się śmiać, uśmiechać i unosić brwi. A kiedy zrobisz to dobrze, ludzie przylecą z całego świata, aby się nią zachwycać. Pierwszym grzechem nowoczesnej architektury było przeniesienie władzy od zwykłych ludzi do inżynierów. Ale ta mała kieszonka Orlando powinna dać nam nadzieję.

Dziś jest monumentalny dzień dla How I Write. Opublikowałem 100. odcinek, a za zaledwie kilka godzin kanał YouTube osiągnie 200 000 subskrybentów. Aby uczcić tę okazję, zrobiłem coś trochę innego: zebrałem moje ulubione fragmenty, opowiedziałem kilka nowych historii i podzieliłem się najlepszymi lekcjami, które wyniosłem z tych wszystkich wywiadów. Świat pisania jest obecnie w stanie szoku. Ludzie czytają coraz mniej. Hollywood jest zaledwie kilka lat po strajku pisarzy. AI przeraża niektórych pisarzy, a innych ekscytuje wizją jutra. Substack ułatwia pisarzom dotarcie bezpośrednio do swoich odbiorców, a dziennikarstwo długoterminowe, gdy jest dobrze wykonane, wciąż ma unikalną zdolność, by mówić do serca tego, co dzieje się w kulturze i skłaniać ludzi do rozmowy o tym, co ważne. A jednak pisanie jest ważniejsze niż kiedykolwiek. Będzie miało trwałość, której żaden inny środek nie może dorównać. Pisać to badać swoją duszę. Pisać to wytykać korupcję. Pisać to głosić słowo Boże. Pisać to porządkować świat. Pisać to wyrażać subtelności miłości i straty, nadziei i rozpaczy, humoru i smutku. Pisać to poruszać rynki. Pisać to poszerzać swoją zdolność do zachwytu. Pisać to zapraszać innych do intymności swojego serca i umysłu.