Mijn buurman is 84 en heeft vorig jaar zijn vrouw verloren. Hij heeft geen kinderen en ik merkte dat hij stopte met koken en zijn lichten nauwelijks aanstak. Hij vervaagde gewoon. Dus nu, elke avond als ik avondeten kook voor mijn gezin, maak ik een extra bord en breng het naar hem toe. We zitten 20 minuten op zijn veranda en praten gewoon. Hij vertelde me gisteren dat onze kleine gesprekken de enige reden zijn dat hij uit bed komt. Het kost me niets behalve wat eten en tijd, maar het betekent de wereld voor hem.