İnsan-bilgisayar etkileşimi paradigması yapısal bir değişim yaşıyor; ilk klavye komutlarından grafik arayüze ve şimdi ses, gerçek zamanlı görüntü ve 3D alanın hakim olduğu sürükleyici etkileşim, tüm bağlantı yeniden tanımlanıyor. Etkileşimli yeteneklerdeki her sıçrama, ön tarafın "yapıştırma katmanı" rolünü temelden etkileyecek: düşük kodlu ve kodsuz, sketch2code, image2code ve şimdi model doğrudan etkileşim mantığı üretiyor. Ama benim gözümde, ön uç asla bir teknoloji yığını değil, bir çeviri katmanıdır. Terminal hizmetlerinin yeteneklerini algılanabilir, anlaşılır ve uygulanabilir deneyimlere dönüştürmekle ve kullanıcı davranışını, geri bildirimlerini ve gerçek talepleri temel sisteme aktarmaktan sorumludur. Bu, herhangi bir dönemin insan-bilgisayar etkileşiminde geçen hassas, hantal ve son derece kritik bir bağlantıdır ve kod üretimi nedeniyle ortadan kaybolmaz veya arayüz biçimindeki değişiklikler nedeniyle geçersiz hale gelmez. Sadece uygulama yöntemi değişir, ancak rolün özü değişmez. Ön uç pazarının sıkılaşması ve serbest bırakılması, esasen paradigmanın olgunluğuna ve kullanıcı talebinin gizliliğine bağlıdır. Chatbot'un son derece homojen etkileşim biçiminde, ön uç talebi doğal olarak aşırı olur. Etkileşim resmen ses, çoklu modalite, AR/VR ve mekânsal hesaplamaya doğru ilerlediğinde, yeni etkileşim yapıları ve algı modları hızla yayılacak, arayüzler ve işlemler yeniden şekillenecek ve ön uç sınırları yeniden esnetilecek. Gerçekten ortadan kaldırılmayacak olan ise belirli bir teknoloji yığını değil, "bir sonraki insan-makine ilişkisi"ne yeterince derin bir bakış açısı bırakarak bunun etkileşimin geleceğiyle nasıl bağlantılı olduğunu anlamak. Paradigma değişimi insanları ortadan kaldırmaz, sadece artık göç etmeyenler olur.

İş yerinde mutluluk, yön ve çevre seçiminden gelir. Ne yapmak istediğinizi, neden yapmanız gerektiğini ve nasıl doğru yapacağınızı bilerek, körü körüne performans peşinde koşmayacaksınız. Planlamak ve yargılamak için her görevi kendi "yaşam sisteminize" koymak, yön duygusunu kavramak ve kendinizi "meşgul olma" yanılsamasından uzak tutmak anlamına gelen daha uzun vadeli ve daha etkili bir yatırım getirisi sağlayacaktır. Sizi rahatsız eden veya üretkenliğinizi sınırlayan kişi veya şeylerle karşılaştığınızda onlardan uzak durun! Kesinlikle hayır deyin! Bir meslektaşınız sizi verimsiz yapıyorsa, daha az meşgul olun. Patronunuz sizi boğarsa departman değiştirin. Tüm organizasyon oynamanıza izin vermiyorsa, ekosistemi değiştirin. Bu kaçmakla ilgili değil, yaşam ortamınızı aktif olarak optimize etmekle ilgilidir. Yüksek verimlilik hoşgörüyle değil, seçim ve taramayla elde edilir ve gerçek olgunluk, "çevrenin çok çalışmaktan daha önemli olduğunu" anlamaktır.

Akıllı sistemler, insan bilgisini ve yeteneklerini hızla özümser. Bir zamanlar beceri olarak kabul edilen şey, algoritmalar tarafından yavaş yavaş temel işlevlere dönüştürülüyor. İnce ayardan RL'ye kadar artık dili anlayabiliyor, talimatları yürütebiliyor, karmaşık görevleri tamamlayabiliyor ve hatta araçlar oluşturmak için aktif olarak yeni kalıplar öğrenebiliyor. Buldun mu? Bu biraz insanlara benzer hale geldi. Bu nedenle zekanın sınırları netleşmeye başladı. Yapay zeka, deterministik dünyaları yeniden yaratmada daha iyidir, ancak kendiliğinden soru soramaz. Kurallar dahilinde optimize edilebilir, ancak kuralları çiğneme teşviki yoktur. Yani insanın değeri yeniden tanımlanıyor. Yürütme işi yavaş yavaş makinelere ve zekaya kayacak ve keşif, insan gücünün artık yeterlilik değil, yön duygusu ve yaratıcı dürtü olduğu yeni bir işbölümü haline gelecektir. Makine dünya yasalarını öğrenirken, insanlar dünyanın sınırlarını nasıl genişleteceklerini öğrenmelidir.