Psikoterapi, istatistiksel olarak en solcu meslektir ve düzenli olarak dünyaya devrimci bir önyargılı insanlar yetiştirir. Garip bir şekilde, ikinci şey aslında ilkinden sonra gelmiyor. Terapistler genellikle solcu çünkü yapısal düşünürler, ama politikalarını seansa dahil etmemekte iyidirler. İnsanların terapiden karşı kültürel bir zihniyetle çıkmasının sebebi, terapinin temelde görev karşıtı, "olmalı" olma karşıtı olmasıdır. İnsanların iyiliğine, çevremizle bütünlüğe doğal bir çekim olduğuna dair safça bir inanç vardır ve duygularımız bizi otomatik olarak buna yönlendirir. 1970'lerde bu çok ilham verici ve anlaşılır bir şeydi ama hiperreal 2020'lerde tamamen çılgıncaydı. Şirketler, ortalama bir insanın ortamını duvardan duvara aşırı bağımlılık makinesine dönüştürmek için 50 yıl harcadılar. "Sadece iyi hissettireni yaparsan" kendini besleyici, ideolojik olarak çarpık, sonsuza dek yalnız, neon ışıklı bir mağaraya geçirirsin. İlişkiler, bağımlılık, ailenizin size nasıl davranması gerektiği, dünyanın sizi nasıl hissettirmesi gerektiği konusunda haklı olacaksınız. Çevreniz ihtiyaçlarınıza mükemmel şekilde uyacak, davranışlarını makul sınırlamaları medeniyetin bedeli olarak kabul eden normal, düzgün insanların fedakarlığına bağımlılığınızı hatırlatan hiçbir şeyden arındır. Her şey iyi hissettirecek ve hiçbir şey anlamı olmayacaktır. Sonunda mutluluğa ulaşmış olacaksın ve bu başına gelen en kötü şey olacak.

Yeni Antropik araştırma: LLM'lerde iç gözlem işaretleri. Dil modelleri kendi iç düşüncelerini tanıyabilir mi? Yoksa onlar hakkında sorulduğunda sadece makul cevaplar mı uyduruyorlar? Claude'da sınırlı da olsa gerçek iç gözlem yeteneklerine dair kanıtlar bulduk.