De discussie over de K-vormige economie is tot in den treure gevoerd, maar wat ik heb gezien is dat het geen K-vormige economie is. Het is een dynamiek tussen de lokale economie en de globale economie. De man die het penthouse van 50 miljoen dollar in New York kocht, is dezelfde man die de bungalow van 50 miljoen dollar in Singapore kocht en het landhuis van 50 miljoen dollar in Sydney. De mensen die floreren zijn wereldburgers en dit zijn ongeveer 100.000-200.000 mensen wereldwijd. Mensen die in de lokale economie werken, zelfs als ze goed verdienen, bijvoorbeeld 500.000-1 miljoen dollar per jaar, zijn niet de mensen waarover geklaagd wordt dat ze 20 miljoen dollar dure appartementen kopen terwijl anderen geen boodschappen kunnen betalen. Goldman zegt iets als dat 40% van de werknemers die meer dan 500.000 dollar per jaar verdienen in de VS van salaris naar salaris leven. Dit is geen kwestie van 1% ongelijkheid of in veel gevallen zelfs niet van 0,1%, het is de 0,01% wereldklasse. We moeten globaler denken als het gaat om financiële zaken; het is geen onderwerp van de VS, Canada, het VK, enzovoort. Ik weet niet precies wat het belangrijkste punt van deze tweet is, maar ik voelde me gedwongen omdat ik denk dat het zelfs psychologisch nuttig is om te beseffen dat de patronen in de manier waarop we over de economie van elk land denken niet correct zijn en te veel in silo's zijn. Zelfs politiek gezien merk je onder jongere generaties dat mensen in Canada, Europa, Australië en zelfs in Azië meer weten over wat er in de Amerikaanse politiek gebeurt dan over hun eigen land - we weten dat bepaalde verkiezingen echt wereldwijde verkiezingen zijn, maar als het op financiële zaken aankomt, overwegen we niet genoeg hoe ze met elkaar verbonden zijn.