Christopher Lloyd als Judge Doom in Who Framed Roger Rabbit (1988) is het soort schurk die zowel fascineert als terreurt. Lloyd weigerde te knipperen tijdens het filmen om Doom onnatuurlijk te laten aanvoelen en dat werkte. Zijn laatste onthulling is nog steeds angstaanjagend, decennia later.

Agent Smith in The Matrix (1999) is een van de grote sci-fi schurken. Hugo Weaving speelt hem als een machine die het haat een machine te zijn, elke zin spuwend met minachting voor de wereld die hij gedwongen moet beschermen. Een digitale nachtmerrie aangedreven door pure minachting.

Jason Isaacs in The Patriot (2000) is pure, vreugdevolle schurkenheid. Hij heeft de rol oorspronkelijk twee keer afgewezen, bang dat het te kwaadaardig was, en heeft toen een van de meest heerlijk verachtelijke uitvoeringen van de jaren 2000 gecreëerd.