Gisteren zei Qiao Wang, de oprichter van AllianceDAO, in een tweet dat de meeste slimme handelaren en langetermijnbeleggers op verschillende tijdsperiodes bearish zijn geworden, en dat het verstandig is om gepast te verminderen. Maar of het nu in de cryptowereld is of in andere sectoren, er lijkt een populaire uitspraak te zijn: wanneer iedereen in dezelfde richting kijkt, beweegt de markt vaak niet in die richting. Hoe moeten we dit begrijpen? Als we het vanuit het perspectief van reflexiviteit bekijken, weerspiegelt de marktprijs de verwachtingen van verwachtingen, niet de feiten zelf. Wanneer iedereen een bepaalde verwachting heeft, is die verwachting al in de prijs verwerkt. Maar we kunnen het ook niet mechanisch interpreteren als "iedereen is bearish → er moet een rebound komen". Want als de reden voor de bearishness een verslechtering van de fundamentele situatie is, dan zal de prijs blijven dalen, zelfs als iedereen het weet. De markt weerspiegelt immers niet alleen emoties, maar ook de werkelijke economische beperkingen. GPT vat het samen in één zin: De markt beloont de meerderheid niet voor "wat ze al geloven", maar beloont alleen de minderheid voor "wat binnenkort door de meerderheid geloofd zal worden".

Ik herinner me dat ik eerder een zeer dikke vriend had, die ernstige leververvetting had. Na elke dag met de fiets naar het werk te rijden, verdween zijn ernstige leververvetting zelfs. GPT heeft er wat onderzoek naar gedaan, en het is best interessant: De lever wordt beschouwd als het enige echte regeneratieve orgaan van het menselijk lichaam, een uiterst ingenieuze evolutieontwerp. De belangrijkste cellen in de lever worden hepatocyten genoemd. Het grootste verschil tussen deze cellen en die van andere organen is dat ze opnieuw de celcyclus kunnen ingaan en zich kunnen delen. De overgrote meerderheid van de menselijke cellen (zoals hartspiercellen en neuronen) 'trekt zich terug uit de deling' zodra ze volwassen zijn, en kan alleen op basis van de bestaande voorraad functioneren. Maar hepatocyten zijn anders; ze lijken 'geprogrammeerd' te zijn om altijd het recht op replicatie te behouden. Experimenten hebben aangetoond dat zelfs als 2/3 van de lever wordt verwijderd, zolang er nog 1/3 overblijft, de hepatocyten binnen 2 tot 3 weken weer de oorspronkelijke grootte kunnen bereiken. Waarom heeft de lever deze capaciteit nodig? Dit heeft te maken met zijn 'werkzaamheden'. De lever fungeert als de 'chemische fabriek' en 'rioolwaterzuiveringsinstallatie' van het lichaam: dagelijks verwerkt het duizenden soorten metabolische producten; daarom is het van nature blootgesteld aan 'toxische risico's'. Zonder regeneratieve capaciteit zou de mensheid mogelijk al in de prehistorie door omgevingsgifstoffen zijn geëlimineerd. Met andere woorden: de regeneratieve capaciteit van de lever is een zelfbeschermingsmechanisme dat door de evolutie is gegeven. Wetenschappelijk is al ontdekt dat de lever minstens drie soorten 'regeneratiemodellen' heeft: klassieke regeneratie, verwijdering of acute schade, waarbij volwassen levercellen zich direct delen. Stamcelachtige regeneratie. Ernstige chronische schade, waarbij galgangcellen of stamcellen zich differentiëren in levercellen. Compensatoire hypertrofie, lichte schade, waarbij de celgrootte toeneemt en de functie verbetert. Zelfs als de verwondingswijze verschilt, vindt de lever altijd een 'weg naar wedergeboorte'. Hoewel de lever kan regenereren, is de voorwaarde: de schade mag een bepaalde grens niet overschrijden; er mag geen aanhoudende toxische prikkeling zijn (zoals langdurig alcoholgebruik, medicijnen, leververvetting); er mag nog geen aanzienlijke littekenvorming zijn opgetreden. Zodra het stadium van levercirrose is bereikt, is het aantal gezonde levercellen te laag en is de regeneratieruimte vol met littekenweefsel, waardoor het regeneratiemechanisme ook 'faalt'. In feite hebben de lever van de meeste zoogdieren een sterke regeneratieve capaciteit. Dit is een gemeenschappelijk kenmerk dat in de evolutie is 'behouden'. Muizen, konijnen, honden, apen: er zijn klassieke 'gedeeltelijke leververwijderingsexperimenten' uitgevoerd, waarbij 2/3 van de lever werd verwijderd en het resterende leverweefsel binnen enkele weken weer volume herstelde; vissen en amfibieën: sommige kunnen zelfs de leverkwabben 'volledig regenereren'; dit toont aan dat leverregeneratie een algemeen verdedigingsmechanisme is dat bij zoogdieren voorkomt. Vanwege dit mechanisme is de genezingskans bij vroegtijdige ontdekking van leverziekten zeer hoog; leverziekten zijn bijna altijd 'vroeg omkeerbaar, laat niet omkeerbaar'. Leververvetting is de 'meest omkeerbare leverziekte', met bijna 100% herstel bij vroege interventie. Levercirrose, leverkanker ≈ het resultaat van het niet ingrijpen in een vroeg stadium, normale lever → leververvetting → ontsteking → fibrose → cirrose → kanker.

Hyperliquid Jeff heeft iets soortgelijks gezegd over de toekomstige bewegingen van de markt: de grootste zekerheid is de onzekerheid ervan. Ik begrijp dat in chaotische systemen de onzekerheid zelf de enige zekerheid is. Wanneer elke deelnemer de voorspellingen van anderen probeert te voorspellen, vormen chaos en reflexiviteit de essentie van de markt. Chaotische systemen zijn systemen die worden aangedreven door deterministische vergelijkingen, maar waarbij kleine verschillen in de beginvoorwaarden leiden tot exponentieel uiteenlopende resultaten. Reflexiviteit maakt van de markt een dynamisch, niet-lineair, sterk gekoppeld systeem, waarin chaos voortkomt uit de meervoudige feedback van "mensen kijken naar hoe anderen denken en hoe anderen naar hen kijken". Omdat de gedragsfeedback van elke deelnemer het systeem zelf voortdurend verandert, is het onmogelijk om een model te hebben dat op lange termijn stabiel kan voorspellen. Wanneer een systeem complex genoeg is en snel genoeg reageert, weerspiegelt het bijna in realtime de verwachtingen van iedereen, en blijft de enige zekerheid over: de toekomst kan niet uit het verleden worden afgeleid.