Hahaha, de politieke situatie in Thailand is zo grappig, het voelt zeldzaam in de wereld, kijk naar de samenvatting van GPT en ik moest lachen: De politiek in Thailand is als een soapserie: Hoofdrol = De Thaksin-familie (die constant "uitgeschakeld" wordt, maar altijd in het volgende seizoen "herleeft"). Schurken = De militaire/rechtbank/koninglijke alliantie (die constant "onderdrukt", maar de hoofdrolspeler niet doodt). Kijkers = Het Thaise volk (hoewel ze klagen over het dramatische verhaal, stemmen ze elke verkiezing weer op de hoofdrolspeler). Op het niveau van de publieke opinie: zodra de verkiezingen beginnen, wint de Thaksin-partij bijna altijd, omdat zij de belangen van de meerderheid van de plattelandsbevolking (gezondheidszorg, landbouwleningen, subsidies) hebben vastgelegd. Op het niveau van het systeem: de militaire-koninglijke-rechtbankalliantie staat absoluut niet toe dat een regering die volledig door "stemmenpolitiek" wordt gecontroleerd, langdurig bestaat, uit angst om hun eigen macht en middelen aan te tasten. Resultaat: elke verkiezing → Thaksin komt aan de macht → raakt het systeem → wordt omvergeworpen → nieuwe verkiezingen → Thaksin komt weer terug. In andere landen: Ofwel neemt het leger de volledige macht over en laat geen verkiezingen meer toe; ofwel overwint de publieke opinie volledig het systeem en wordt democratisering gerealiseerd. De berekening van het leger: ze willen niet langdurig aan de macht blijven (dat zou hen kritiek opleveren en de economie schaden), ze willen alleen altijd het vetorecht behouden. De berekening van de Thaksin-familie: ze weten dat ze altijd een ijzeren kiezersbasis hebben, ze zijn niet bang om ontbonden te worden, ze veranderen gewoon van partienaam en blijven winnen. De berekening van de koninklijke familie: de koninklijke familie behoudt een symbolische status en zorgt ervoor dat geen van beide partijen de ander volledig kan vervangen. De sociale mentaliteit: de Thai hebben een zekere "tolerantie" voor politieke chaos; zolang het dagelijks leven en de economie niet volledig instorten, kunnen ze deze cyclus accepteren. Thailand is een van de weinige landen ter wereld met een "absurde maar stabiele" cyclische structuur: de Thaksin-familie = de onoverwinnelijke kleine kever, het leger = de eeuwige tegenkracht. Beide partijen pesten elkaar, maar niemand heeft de ander kunnen beëindigen.

Hé, het is echt niet gemakkelijk voor mensen of teams die projecten opzetten en tokens uitgeven om oprecht in hun eigen token te geloven, het te beschermen en te versterken. Want de overgrote meerderheid van de projectteams doet er alles aan om hun tokens te verkopen, ze aan kleine beleggers te dumpen, ze aan instellingen te verkopen en vervolgens zelf om te wisselen voor BTC/ETH. Tenslotte is EOS een voorbeeld dat voor hen staat, ze hebben het echt goed gedaan. Dus als ik projectteams of oprichters hoor praten over BTC/ETH, vraag ik me vaak af of ze weer van plan zijn om tokens te verkopen.

In een onzekerdere omgeving wordt de terugverdientijd een belangrijke maatstaf. Bijvoorbeeld, in binnenlandse Bitcoin-mining (op dit moment) moet de terugverdientijd binnen een jaar zijn. Voor Bitcoin-mining in Afrika/Iran moet de terugverdientijd binnen drie maanden zijn. Hoge onzekerheid en hoge risico's zijn niet helemaal hetzelfde; veel risico's zijn voorspelbaar, maar onzekerheid is dat niet. Hogere onzekerheid betekent dat meer mensen snel geld willen verdienen en het veilig willen stellen.